2

“Puck, je lieftallige vriendje is op tv” roept Charlay, mijn 1 jaar oudere zus. Nieuwsgierig loop ik naar haar kamer om te kijken over wie ze het heeft,, alhoewel ik wel al zo’n voorgevoel heb. En ja hoor, zodra ik 1 blik op de tv heb geworpen zie ik 1 van je nieuwe “betere” vrienden al. Nadat je mij “gedumpt” had zijn jij, je broer en die 2 mormels een band begonnen. Nu zijn jullie beroemd en heb je nog meer van die “fantastische” vrienden. Ik moet toegeven, je gaat telkens minder op de jongen van vroeger lijken. De jongen die naast mij zat tijdens biologie om mij de antwoorden te geven. De jongen met wie ik mijn brood ruilde als mijn moeder mij weer eens iets smerigs had mee gedaan. “zo jullie gaan terug naar Leipzig binnen 1 week, wat vinden jullie ervan” hoor ik de interviewer vragen. Je broertje is zoals gewoonlijk weer eens de eerste die antwoord geeft, en natuurlijk heel opgewekt klinkt. Zou jij er ook zo over denken?? Jij staart wat voor je uit terwijl je met je lippiercing speelt. Zou je nog weten dat je die door mij hebt. “geen zorgen, we krijgen ze nog wel” zegt Charlay. Maar zit ik daar wel op te wachten?? Ik wou zo graag dat ik je kon haten, dan zou ik je misschien niet zo missen.