De PoesiePoes

Storm richtte haar kop op bij het horen van haar naam.
'Storm?' Vroeg haar mens. 'Je eten staat klaar..' Zei het Mens en vertrok..
Storm slenterde naar haar bakje en begon lusteloos te eten..
Bah.. Een zonnestraal viel naar binnen en Storm keek opzij.
Ze zag het mooie supergrote bos van dit dorpje.
Ze sprong soepel weg en liep naar het klepje.
Soepel sprong ze er door heen.
Ze stak langzaam de straat over.
Ze had haar staart hoog in de lucht...
'He Storm!' Riep een gevlekte kater. ' Wat moet je Gert?' Vroeg ik spottend.
'Ga je mee?' vroeg hij charmant. 'En dan een POESIEPOES worden?!' miauwde ik woedend.
'Ben je toch al?' miauwde hij treiterend.
Ik snoof en liep gekrenkt verder.
'Ik ben een EENLING,,' Snoof ik woedend.
'Jaja... POESIEPOES..' spotte hij. Ik hield mezelf in en liep naar de stekelbosjes.
Ik verloste mezelf van die eeuwige halsband met zender en liep vlug het bos in.
'STORM!! NIET IN EHT BOS!!' Krijste een vrouwtjes stem.
'Prinses.. Wat is er??' Vroeg ik ongeduldig.
'Het bos is een gevaarlijke plek!!' waarschuwde ze en ik miauwde:' Rustig! Er gebeurt heus niets.
'Okey.. Ik geloof je..Storm..' Slikte Prinses.
Ze gaf me een kopje en ik snorde.. ' Ik kom nog een keer langs! BELOOFD!' Miauwde ik.
'Op mijn Katteneer!' En met een zwaai van mijn staart verdween ik in de duisternis van het bos.