3. Opweg naar het Bladclankamp

,Probeer op te staan.' Zei Mauro. ,Jaja! Wat denk je waar ik mee bezig ben!!' Gromde Goudklauw. ,Help me dan!' ,Ja Goudklauw' zei Mauro gehoorzaam. Mauro bukte en beetje zodat Goudklauw met zijn voorpoten op zijn rug kon steunen om optestaan. Toen stond hij op drie poten. ,Probeer te lopen.' Zei Mauro. ,De anderen horen mij te gehoorzamen! Ik ben ten slotte commandant!' Gromde Goudklauw. Maar toch hinkte hij naar een boom. ,Zo, dat lukt, nu help je me naar ons kamp!' Gromde de rode kat. ,Waar is jullie kamp?' Vroeg Mauro. ,Volg me maar!' Gromde Goudklauw. Onderweg hoorde Mauro weer een muis in de struiken, dus sloop hij erheen en zag een mollig muisje die bezig was met aan een nootje te knabbelen. Hij zakte door zijn poten, en sloop heel stil naar het muisje toe. Nu stond hij klaar voor de sprong, en sprong toen op het muisje. Éen beed en dood was de muis. Hij nam hem mee tussen zijn kaken naar de hinkende Bladclan commandant. ,Kijk eens wat ik gevangen heb!' Zei Mauro trots. Maar inplaats van hem een complimentje te geven keek Goudklauw hem boos aan en gromde: ,Wie denk je dat je bent! Zomaar in ons territorium jagen! Geef die muis snel hier, dan leg ik hem wel als we in het kamp zijn op de hoop verse prooi!' Mauro keek geschokt en zei: ,O, sorry, ik wist niet dat ik niet op jullie territorium mocht jagen. Sorry!' De cyperse poesiepoes en de rode commandant gingen verder opweg naar het kamp.