Goodmorning

Hij wordt wakker op zijn buik. Het is doodstil in de kamer.
Hij opent zijn oog half, en ziet dat de wekker elk moment kan gaan. Hij sluit zijn ogen weer, maar schrikt op als de wekker begint de piepen. Uit een reflex komt zijn hand neer op de knop, of beter gezegd, zijn haak zit in de wekker.
'Damn' vloekt Killian zacht. Als hij zijn haak eindelijk heeft los gekregen uit het helse ding kijkt hij over zijn schouder. Emma is gelukkig niet wakker geworden. Zijn gedachten gaan naar de vorige nacht, en met een grijns bedenkt hij zich dat dat de reden was dat hij zijn haak niet afgedaan had. Snel trekt hij zijn pyjamabroek en een shirt aan, en zet koers naar de keuken. Vanachter het gordijn wat de keuken van de slaapkamer van Emma's ouders scheidt komt geen enkel geluid.

Uit de kast haalt hij alle benodigdheden, en niet veel later staat hij beslag te kloppen.
'Emma will love it,' denkt hij met een glimlach. Net wanneer de eerste pancake in de pan ligt hoort hij gegiechel achter zich. Weer vormt er een grijns op zijn gezicht, maar hij doet alsof hij niks hoort. Hij haalt de pancake uit de pan, en terwijl hij dat doet wordt er weer gegiecheld. Nu draait hij zich wel om, en ziet dat een klein meisje zich met veel moeite op de barkruk gehesen heeft.
'And why are you up so early, love?' vraagt hij. Het meisje krijgt een grote glimlach op haar gezicht.
'I watched the sun rise! And then I heard you get downstairs' verteld ze trots. Hij glimlacht.
'Just like your grandmother,' en hij giet weer beslag in de pan, 'and why were you giggling?'
Het meisje giegelt weer. 'Your shirt, it's on backwords.'
Killian draait de pancake om en daarna zijn shirt. Inmiddels is de stapel met pancakes gegroeit. De laatste wordt op de stapel gelegd.
'Why don't you wake everybody up, then I'll set the table.' Er wordt hevig geknikt, en dan ziet Killian hoe zijn dochter lachend de trap op rent.

Terwijl hij zich omdraaid om de tafel te dekken betrapt hij zijn schoonouders, die vanuit de 'deuropening' glimlachend naar het tafreel hebben staan kijken. Mary M is de eerste die de kamer inloopt om de tafel te dekken, op de voet gevolgd door haar man.
David legt zijn hand op Killian's schouder.
'Time flies.' Killian knikt.
'Can't believe it's already 5 years ago.' zegt hij, terwijl hij aan de ring aan zijn hand draait. Ze worden opgeschrikt door gelach van boven, en niet veel later verschijnt Henry op de trap.
'Hi Dad!' Killian's hand strijkt door Henry's haar terwijl hij langsloopt.
Nu komen ook Brooklyn en Emma de trap af.
'Pancaaaaakes!!' roept de eerste, terwijl ze zich bij hij broer voegt om aan tafel te gaan zitten.
'Hello to you too, Brooks' lacht David. Het meisje zet grote, onschuldige ogen op.
'Sorry Gramps, but I'm just hungry. Can we begin, Daddy?' Weer die grote ogen. Aargh, hij heeft nooit nee kunnen zeggen tegen die ogen. Emma's ogen.

'Wait, what about the orange juice?' Emma pakt het pak uit de koelkast en zet het op tafel. 'Now you can begin, honey.' En met die woorden vallen haar kinderen aan.