Chapter twenty.

~ Alison Lilian Hale.

‘Ali? Ali word wakker, we gaan zo landen.’ Fluisterde een stem in mijn oor terwijl een hand zacht aan mijn schouder schudde.

Slaperig opende ik mijn ogen waardoor ik gelijk recht in Ashton’s groene kijkers keek.

Hij glimlachte ‘Hey slaapkop, ik dacht dat je nooit meer wakker zou worden.’

Ik ging wat overeind zitten en vreef de slaap uit mijn ogen ‘Gaan we nu al landen?’ vroeg ik waarna ik gaapte.

Michael grinnikte ‘Je hebt 5 uur geslapen Ali, dus ja we gaan nu landen. Oh en je hebt zelfs gepraat in je slaap.’

Met grote ogen keek ik hem aan ‘Echt niet!’

Toen beide jongens me met een grijns aankeken kreunde ik, dit ging je niet menen. Ik verborg mijn gezicht in mijn handen.

‘Echt waar? Wat heb ik gezegd?’

‘Niet zoveel, in elk geval niet iets wat we konden verstaan. Maar je zei wel een keer mijn naam,’ zei Ashton.

Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen, ik wist dat ik in mijn slaap praatte en ik wist ook dat ik hele interessante dingen kon zeggen.

‘Alleen je naam?’

Ashton trok plagend zijn wenkbrauwen op ‘Ja, hoezo? Heb je over me gedroomd?’ grinnikte hij.

Ik rolde met mijn ogen en sloeg hem speels tegen zijn schouder ‘Nee, ik vroeg het me gewoon af.’

De landing verliep gelukkig heel rustig en een halfuur nadat Ash me wakker had gemaakt stonden we al op Amerikaanse grond. Toen we op onze koffers aan het wachten waren, bereide een van de bodyguards ons vast voor op de fans. Blijkbaar had Calum iets getweet voordat we weg gingen en er waren best veel fans naar het vliegveld gekomen

‘Zorg ervoor dat jij en Rowan bij elkaar blijven oke? Probeer achter ons te blijven lopen en als de fans te dringerig zijn dan lopen jullie gelijk door naar de auto, Peter staat daar al te wachten en hij weet dat jullie met ons mee zijn gekomen.’ Zei Ash tegen me toen iedereen zijn koffer had.

Ik knikte en keek opzij naar Rowan die me een kleine glimlach gaf. Ik hield van de fans maar soms vond ik ze ook een beetje eng. Zodra we door twee hele grote deuren liepen werden we begroet door een hoop gegil. Ik haakte mijn arm in die van Rowan en samen probeerde we zo dicht mogelijk bij de jongens te blijven.

‘Hey, jij bent Alison toch?’ vroeg een meisje aan me.

Ik knikte en glimlachte naar de meisjes die nu voor ons stonden ‘Jep, dat ben ik.’

‘Oh het is zo leuk om je eindelijk eens te ontmoeten! Wij zijn net als heel veel andere fans super grote Alishton shippers, jullie zouden zo leuk zijn samen! Ik bedoel, jullie zijn al leuk en lief en schattig als vrienden laat staan als jullie twee wat krijgen,’ ratelde het meisje aan een stuk door.

Ik giechelde ‘Alishton he? Dus dat is onze ship naam?’

Het meisje grijnse ‘Jep, vind je hem leuk?

‘Ik in elk geval wel,’ zei Rowan terwijl ze lachend met haar wenkbrauwen wiebelde.

De fans lachte ‘Betekend dat, dat jij ze ook shipt?’

Rowan knikte enthausiast ‘Oh echt wel, die twee zijn echt te schattig!’

‘Wie is er schattig?’ Ashton stond achter me en sloeg zijn armen om mijn middel waarna hij met zijn kin op mijn schouder leunde.

‘Jij.’ Zei een van de fans en ik giechelde.

‘Alishton!’ Zei weer een ander meisje.

Ashton lachte ‘Alishton? Aw hoor je dat Ali, ze hebben ons een ship name gegeven!’’

‘Misschien is dat wel omdat jullie er eentje nodig hebben, ik ship jullie in elk geval ook,’ zei Michael terwijl hij naar ons toe liep.

De fans keken met open mond naar hun twee idolen en ik kon het niet laten om nog een keer te giechelen.

‘Dus er is hoop voor Alishton fans?’ vroeg hetzelfde meisje die me in het begin aansprak.

Ashton haalde zijn schouders op maar pakte toen toch mijn hand vast. Hij knipoogde naar de meisjes en trok me langzaam mee naar de uitgang ‘Je weet maar nooit girls, je weet maar nooit.’

--