Things are changed

Ik hoor iets gemompel, gevloek? Ik kan het niet goed horen door een ander geluid, alsof hij in de auto zit?
'Serena' zegt zijn mooie stem, zeggen zijn mooie lippen waarnaar ik hunker ze te zien en ze te kussen.
'Ja?' zeg ik zacht met een piepstemmetje, ik snuif, daardoor lijkt je stem altijd sterker en hoor je de beving niet meer zo goed. Ik hoor weer iets, een Tom Tom? Ik hoor Taylor's stem weer,
'Serena' zegt de stem, weer, 'Ik, ehm' ik zucht. Waarom zegt hij niets? Ik weet het eigenlijk al, hij is nog boos, en wil me niet meer zien,
'Ik moet hangen' zeg ik snel. Dan leg ik de telefoon op de hoorn, ik ren naar boven en laat me op mijn bed neer ploffen. "Geen tranen meer om hem" ik probeer mijn gedachten daar bij te houden, "Ik huil mijn laatste tranen" "Hij flipt uit" ik zucht, "Hij flipt uit" ik schudt mijn gedachten weg, maar dat lukt niet meer, "Waarnaar ik hunker ze te zien en ze te kussen" nooit! Serena dat is niet wat je wilt! "Hij flipt uit" denk ik weer. Ik zucht en trappel met mijn benen op het bed "Serena" "Serena" "Taylor" "Mijn ex Tim" "Ik ben er niet opnames voor de film" ik zucht, twilight ook nog erbij. Dakota "Want jullie zijn precies hetzelfde!" Roy, ik ril weer, ik wil nooit meer aan hem denken, ik wil dat ik nooit mijn verjaardag had gevierd "Kom we gaan dansen!" dat ik nooit met hem gedanst had, nooit. Hem nooit ontmoet had! Hetzelfde met Taylor, dat ik hem nooit ontmoet had, dan had ik mijn oude lieve, knusse leventje weer gehad. Met Susanne "Zijn vriend is ook super hot!" "Susan, ik ben verliefd geworden!" niet dus, allemaal een leugen, allemaal niets, het kan ook nooit iets worden "Stomme kut celeb!" het kan niets worden, nooit! Want ik val niet op dat soort types. Dat is toch zo? Ik zucht, twijfelend aan mezelf. Ik heb een Susan nodig, die me altijd kan helpen net als Dakota, een Roy, ik walg van die gedachte, dat ik hem nodig heb, hij breng wel steeds mijn gedachten op iets anders, andere gedachten, en dingen die ik nog nooit gevoeld heb, zoals die grote angst voor hem. Misschien is het wel goed als ik eens met hem mee naar zo'n etentje ga. Gewoon om te kijken. Kijken. Ik heb een Taylor nodig, die zijn sterke armen om me heen kan doen, en ook al mijn gedachten ergens anders op kan brengen. Ik zucht, "Ik durf zijn naam niet eens te denken" nu dus wel, waarom? Ik zucht weer, waarom is alles nou zo moeilijk? Weer trap ik op mijn bed. Ik zucht en trek mijn pyjama aan om te slapen, heerlijk te slapen, gedachten weg, maar dan moet ik eerst in slaap komen, dromen over allerlei dingen, die niets met de werkelijkheid te maken hebben. Grappige dingen, nachtmerries, mooie dromen. "Zou er ergens een Jake-wolf rondlopen?" de gedachte gonst weer door mijn hoofd, ik zie de roodbruine wolf, en weet dat het gewoon Taylor is, maar iets in me wil dat niet geloven. Alsof magie wel bestaat, ik schudt mijn hoofd.
'Ik ben echt gek aan het worden' mompel ik in mezelf,
'Gek. Jij?' zegt een opgewonden stem, ik draai me om. Niemand, ik zucht en ga in me bed liggen. "Zijn tong glijdt over mijn lippen" ik ga rechtop zitten en sla met mijn vuist op de muur, waardoor ik eigenlijk alleen mezelf pijn doe. Iemand klopt op mijn deur, snel ga ik weer liggen in mijn bed en doe ik mijn ogen dicht.
'Serena?' zegt een mooie stem, de stem waar ik naar hunkerde.