Day 11

Ik draai een rondje, mijn armen wijd. Ik voel hoe de regendruppels mijn lichaam raken. Hoe het over mijn lichaam naar beneden glijd. Ik ril als er een druppel in mijn nek valt. Ik sluit mijn ogen en luister naar het geruis van de regen, het geluid als de druppels de grond raken. Ik adem diep in en ruik de geur van het natte gras. Ik wou dat mijn zorgen ook zo makkelijk weggingen. Dat, als de druppels weg waren, dat mijn zorgen dat ook zijn, en dat ik overnieuw kan beginnen. Hoe makkelijk zou dat zijn? Het is zo simpel. Maar dat gaat nooit gebeuren. Ik ben zoals ik ben, en ik moet leren leven met mijn fouten.