006

POV Niall

Ik voelde mijn wangen kleuren toen het meisje haar hoofd op mijn schouder had gelegd. Ze sloot haar ogen en ik wist dat ze meteen in slaap was gevallen. Ze rook sterk naar alcohol. 'Zayn, verdomme!' zei ik boos. 'Moest je haar nou per sé dronken voeren? Man, wat is jou probleem.' Zayn grinnikte en trok een wenkbrauw op. 'Ik wist toch niet dat ze zo snel out zou gaan.' Ik zuchtte boos en keek nog eens naar het meisje. Haar gezicht was zo gaaf. Er zat geen enkele rode vlek of wat dan ook. Het was gewoon perfect. Haar haar rook naar aardbeienshampoo, en haar ogen waren zwart van de make-up. In haar oren zaten drie gaatjes met elk een ringetje erdoor. Ik aaide even over haar hoofd en vroeg me toen gelijk af waarmee ik bezig was. Ik trok mijn hand terug en keek snel de andere kant op. Ik zag dat Louis en Liam beide in slaap waren gevallen.

Het vliegtuig maakte een enorme schok. 'Holy shit,' zei Harry met een geschrokken blik. Nog zo'n schok dat het vliegtuig deed trillen. Harry's gezicht werd helemaal rood, en ik moest toegeven dat ik het ook vrij eng vond. Zayn lachte en ging onderuit zitten. 'Het is maar turbulentie jongens, stel jullie niet zo aan.' Op dat moment schudde het vliegtuig helemaal door elkaar. Ik bleef tegen mezelf zeggen dat het turbulentie was en dat het goed kwam. Het stopte maar niet met schudden. Ik ademde zwaar en keek naar het meisje dat nog steeds op mijn schouder lag.
'Dames en heren, wilt u alstublieft uw gordel vast maken.' De stem van de stewardess galmde door het vliegtuig. De trillingen leken alleen maar erger te worden en ik kneep mijn ogen dicht. Achter me hoorde ik iemand gillen. Harry zei iets maar doordat het vliegtuig zo schudde kon ik hem niet verstaan. Nog een paar mensen achter ons gilde. 'Dames en heren, wilt u alstublieft uw gordel vast maken,' herhaalde de stewardess. Oh ja, shit! Ik klikte de gordel van het meisje en van mij vast. Het was precies op tijd. Op dat moment maakte het vliegtuig een enorme zwieber. Achter ons viel iemand van zijn stoel en werd door het vliegtuig geslingerd. 'HELP!' gilde ze. 'Maria!' huilde iemand anders. 'Blijf allemaal kalm en blijf alstublieft zitten,' zei de stewardess. 'We gaan neerstorten,' piepte Harry. 'Bullshit,' zei Zayn. 'Het is gewoon turbulentie.' Maar hij leek niet zo zeker van zichzelf te zijn als net. De hevige schokken bleven zich herhalen en toen voelde ik het vliegtuig naar beneden suizen. De paniek in het vliegtuig was onbeschrijfelijk. 'HARRY!' riep Louis die verder voorin zat. 'LOUIS!' huilde Harry. 'IK HOU VAN JE!' riep Louis. 'IK OOK VAN JOU!' gilde Harry. Ik wou dat ik naar iemand zo kon roepen op dit moment. Ik huilde en kneep mijn ogen dicht. Ik dacht aan mijn moeder en aan mijn vader en aan Greg en aan Theo. Ik wilde blijven leven, ik wilde Theo zien opgroeien. Ik wilde mijn ouders niet deze pijn aandoen. Het meisje sliep nog steeds. Ze was zo jong en mooi. Ze verdiende het niet om te sterven. Ik pakte haar hand en op dat moment sloot ik vrede met het feit dat dit mijn laatste seconden waren. Ik had een mooi leven gehad. Ik keek opzij naar Zayn. Hij keek terug. Ik zag de paniek in zijn ogen en legde een hand op zijn schouder. 'Het komt goed,' zei ik. Hij knikte. En toen stortte het vliegtuig met een enorme snelheid neer.