JakeyAndMyVampire.

Zonder aarzeling drukte ik zijn nummer in en luisterde naar het gepiep van de telefoon.
“Jacob Black”
Ik ademde diep in en uit, blij dat ik zijn stem hoorde.
“Jakey?” zei ik zacht.
“Oh, jij bent het.” Zei hij hard.
Men hart brak en een traan rolde over men wang, ik snikte.
“Nee, Charlotte, niet wenen. Het spijt me.”
Ik slikte en wreef hard te tranen van man wang weg.
Ik hoorde zijn ademhaling duidelijk door de hoorn, die me op gerust stelde.
“Het spijt me van deze middag. Jake, ik hou van je… als men best vriend. Ik hou van Jasper, maar ik wil je niet kwijt Jakey. Je betekend de wereld voor me. Wie gaat me anders verwarmen tijdens de komende winter en wie zal er anders mijn favoriete hondje zijn?”
Hij lachte zacht,”Goed” was het enige wat hij zei.
“Goed?”
“Goed, het spijt me ook; ik liet me meeslepen. Ik maak me gewoon zorgen om je. Wat er deze middag gebeurde in de bus…” hij stopte abrupt en werd stil.
“Hij is jagen, tot 8uur. Ik weet dat je je zorgen maakt. Maar dat is niet nodig. Ik heb een wolf die me beschermd als er iets mis gaat, toch? Blijkbaar vertrouwde je me toen ook, want naders had je ingegrepen…”
“je bent erg oplettend” zuchtte hij.
Ik knikte,”Ik moet gaan, ouders bellen. Tot morgen, wolfje.”
Hij lachte weer, “Tot morgen, Gekky.”
Ik hoorde voor de laatste kere zijn ademhaling door de hoorn en dan was het stil. Ik duwde de telefoon uit en drukte het nummer van men ouders in.
“Hallo?” zijn stem klonk schor, door de lijn.
“Hoi pap!” zei ik opgewonden.
“Lieverd, ik had je gebeld, maar je nam niet op. Je zus zei dat je in de bus zat?”
Men gedachten schoten naar Jasper.
“Juist, het spijt me. Ik was… euhm…”
“Een jongen?” vroeg hij lachend.
“Hoe…? Oh juist, Sophie.”
Hij lachte, zijn lach die ik me zo goed herinnerde.
“Hoe heet hij?”
“Jasper Withlock Hale Cullen” zei ik formeel, zijn volledige naam gebruikend.
“Waw,” lachte hij,”en krijgt je ouwe hem eens te zien?”
Nu was ik de gene die lachte. Ik werd even stil, het klonk net als de zijne, alleen zachter.
“Misschien met Kerst?”
Ik hoopte dat dat hem aanzette om naar hier te komen. Kerst was maar 3weken weg en ik wou ze allemaal bij me. “Ja, lijkt me een goed idee. Oh, lieverd… ik moet gaan. Je moeder is aan het klagen. Vuilnis moet buiten,”hij ging verder op zachte toon,”misschien moet ik haar er bij zetten?”
Zijn lach weergalmde door de telefoon, ik lachte met hem mee en luisterde, zijn lach in me opnemend.
“Wat zit je nou te lachen?” hoorde ik men moeder op de achtergrond.
“Niets… euhm… Charlotte is verliefd.” zei hij snel, om er vanaf te zijn.
“Wat? Geef me.”
Ik hoorde het gekraak van de telefoon, toen ze het uit zijn handen sleurde.
“Wie is hij? Hoe oud? Is hij slim? Vertel me alles!”
Ik gniffelde,
Bedankt pap.
“Zijn naam is Jasper, hij is technisch gezien onze buur, er zit alleen een half bos tussen ons in. Hij gaat bij me op school. Ja hij is slim, hij is knap en heeft de mooiste lach ter wereld. Hij heeft 3 broers en 2 zussen. Nog iets?” Oh en hij is een vampier, maar wees maar niet bang, hij voed zich alleen met dieren. Ik zei alles zo snel, dat ik niet echt zeker weet of ze het wel allemaal begrepen had.
Ik hoorde haar zachte lach, en zelfs door de telefoon heen kon ik haar ogen zien fonkelen.
“Ik kijk er naar uit om hem te ontmoeten,” zei ze zacht.
“Kerstmis?”
“Kerstmis” zei ze vastbesloten. Ik lachte en luisterde naar haar gemompel tegen men vader.
“Lieverd, wij gaan eten. Tot volgende keer, goed?”
“Oké, doei mam”
Ik drukte snel de telefoon uit en legde de gsm weg. Deze dag was best goed gegaan, op de bijna doodervaring na. Ik keek naar de klok. 19.00
Waw, de tijd was snel voorbij gegaan. Ik stond op, gooide de deur open en liep naar beneden. Men hart bleef even stil staan, bij het zien van zijn gedaante.