Darren 001

De muziek van mijn Iphone dreunt door mijn oren. Ik zit op de fiets richting de club voor mijn dagelijkse training. Sommige van mijn vrienden verklaren me voor gek dat ik elke ochtend zo'n vijf uur in de club te vinden ben en niet voor een echte baan heb gekozen zoals hen, maar de meeste vinden het geweldig. Ik zet mijn fiets voor de club als er een poster mijn aandacht trekt. THE FLOSH. Een dans crew zoekt dansers, nee ik ben geen danser, ik ben een jui jutsuka. 'Heey Darren, kom je nog of trek je een balletpakje aan.' Het was mijn coach in de deur opening. Lachend geef ik hem een klap op zijn schouder, 'natuurlijk niet coach. Ik ben toch geen danser. Tsssh.' zeg ik en draai al een ballerina een rondje. Ik hoor mijn coach lachen, 'Dat was eigenlijk vrij perfect,' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nog een keer, ik ben geen danser, coach.' zeg ik een beetje geïrriteerd. Snel vlucht ik de kleedkamer in terwijl mijn wangen roder worden. Waarom ben ik ineens zo geïnteresseerd in dans, ik haat dans.
Waarom ik dans haat vraag je? Mijn ouders zijn dansers, tenminste dat is wat mijn broer Cooper me zegt. Cooper is vijftien jaar ouder dan mij en zorgt eigenlijk voor mij want onze ouders zijn nooit thuis. Cooper zegt dat ze druk bezig zijn met hun carrière. Ik haat mijn ouders omdat ze er nooit zijn op de momenten dat ik het meest wou dat ze er waren. Mijn diploma-uitreiking, mijn verjaardagen en het belangrijkste van allemaal tijdens mijn wedstrijden. Ze hebben ons nooit gewild. Ik wilde een normaal gezin, met een vader, een moeder en een broer of zus -in mijn geval een broer. Het is tijd voor mijn training, ik schud mijn gedachte van me af tijdens het groeten zodat ik me volledig kan concentreren op de training, maar het helpt niet. Niet voor een lange tijd in iedere geval.
'Darren, hier is het kussen. Waar zit je met je gedachte man? De world cup komt er aan hoor.' roept mijn coach. 'Sorry coach, ik was met mijn gedachte er niet bij. Opnieuw. Ik wil mijn basis technieken perfect hebben.' zeg ik. Ik vind met mijn ogen het kussen net zoals de bal van mijn voet, precies in het midden van het kussen. 'Ja, dat wilde ik zie nog een, gelijk een combinatie.' roept mijn coach. Man , moest die man altijd zo schreeuwen. Ik plaats mijn voet nog een keer op het kussen en maak er een dubbele stoot er achter aan. 'AAArgg, Yeah.' laat ik mijn agressie even gaan. 'Darren, Darren! Wat is er met jou vandaag? Kom even zitten. Vandaag word een mentale training, geen fysieke.' zegt mijn coach en klopt voor zich op de grond. Zuchtend ga ik zitten en vertel hem hoe ik me voel.......