Opdracht 2 NiallerBoo
Harry Potter
Langzaam word ik wakker en ik rek me uit. Mijn inmiddels oude botten kraken even doordat ze de hele nacht stil gelegen hebben. Ik zucht even als ik de slingers zie. Vandaag was mijn verjaardag,negentig jaar het was officieel. Een aantal enveloppen liggen op mijn kastje van het verpleeghuis. Met een glimlachje pak ik ze en mijn oog word getrokken door een speciale gelige envelop. Ik open hem met trillende handen.
'Beste meneer Potter,
Vandaag is het uw verjaardag, de 90ste om precies te zijn. Wij nodigen u uit voor een bezoek en rondleiding bij ons op Zweinstein. Hopelijk zien we u op uw verjaardag komen. "
Ik lees waar ik heen moet gaan en kom langzaam uit bed. Ik glimlach breed en met de brief en een wandelstok loop ik naar de gang van gedeelte Blauw. Ik loop door de muur en ik word opgeslokt. Alles om me heen is wazig en dan gebeurt het. Voor mijn ogen komt Zweinstein tot leven.
De hoge torens, de vogels, alles komt tot leven. Ik glimlach breed maar merk dat ik mijn wandelstok niet meer nodig heb. Ik schrik ervan als mijn handen rimpelloos zijn. Met een glimlach ga ik naar de ingang en ik klop aan. Ik word begroet door een man met een lange baard en hij kijkt blij. " Harry geweldig je bent er" roept hij blij en ik glimlach. Tevreden volg ik hem. "Kom ik leid je rond en leer je vliegen op een bezem" zegt hij en ik knik weer. Vrolijk rond kijkend volg ik hem.
Na een uurtje heb ik alles gezien en tevreden wandel ik naast de man die zijn naam nog steeds niet gaf. Met grote ogen kijk ik het veld rond. Al snel krijg ik een bezem in mijn handen geduwd. "Ga er maar op zitten en stijg maar op" zegt de behaarde man en ik volg zijn instructies op. Ik merk dat ik langzaam van de grond af kom. "Nu gaan we vliegen"ik knik en kijk geconcentreerd hoe hij het doet. Ik probeer maar faal. Met een harde klap beland ik op de grond.[\i]
" Meneer Potter Hallo?! Hoort u mij?' Ik open langzaam mijn ogen. Ik kijk recht in de ogen van mijn verzorger. " w wat is er gebeurd?" Verward kijk ik hem aan. " U bent gaan slaapwandelen en tegen de muur opgelopen. Toen u bij kwam ging u op een bezem zitten" zegt ze me. Wacht wat?! Alles was dus nep. Ik zucht diep.
Langzaam word ik wakker en ik rek me uit. Mijn inmiddels oude botten kraken even doordat ze de hele nacht stil gelegen hebben. Ik zucht even als ik de slingers zie. Vandaag was mijn verjaardag,negentig jaar het was officieel. Een aantal enveloppen liggen op mijn kastje van het verpleeghuis. Met een glimlachje pak ik ze en mijn oog word getrokken door een speciale gelige envelop. Ik open hem met trillende handen.
'Beste meneer Potter,
Vandaag is het uw verjaardag, de 90ste om precies te zijn. Wij nodigen u uit voor een bezoek en rondleiding bij ons op Zweinstein. Hopelijk zien we u op uw verjaardag komen. "
Ik lees waar ik heen moet gaan en kom langzaam uit bed. Ik glimlach breed en met de brief en een wandelstok loop ik naar de gang van gedeelte Blauw. Ik loop door de muur en ik word opgeslokt. Alles om me heen is wazig en dan gebeurt het. Voor mijn ogen komt Zweinstein tot leven.
De hoge torens, de vogels, alles komt tot leven. Ik glimlach breed maar merk dat ik mijn wandelstok niet meer nodig heb. Ik schrik ervan als mijn handen rimpelloos zijn. Met een glimlach ga ik naar de ingang en ik klop aan. Ik word begroet door een man met een lange baard en hij kijkt blij. " Harry geweldig je bent er" roept hij blij en ik glimlach. Tevreden volg ik hem. "Kom ik leid je rond en leer je vliegen op een bezem" zegt hij en ik knik weer. Vrolijk rond kijkend volg ik hem.
Na een uurtje heb ik alles gezien en tevreden wandel ik naast de man die zijn naam nog steeds niet gaf. Met grote ogen kijk ik het veld rond. Al snel krijg ik een bezem in mijn handen geduwd. "Ga er maar op zitten en stijg maar op" zegt de behaarde man en ik volg zijn instructies op. Ik merk dat ik langzaam van de grond af kom. "Nu gaan we vliegen"ik knik en kijk geconcentreerd hoe hij het doet. Ik probeer maar faal. Met een harde klap beland ik op de grond.[\i]
" Meneer Potter Hallo?! Hoort u mij?' Ik open langzaam mijn ogen. Ik kijk recht in de ogen van mijn verzorger. " w wat is er gebeurd?" Verward kijk ik hem aan. " U bent gaan slaapwandelen en tegen de muur opgelopen. Toen u bij kwam ging u op een bezem zitten" zegt ze me. Wacht wat?! Alles was dus nep. Ik zucht diep.
Er zijn nog geen reacties.