Elf

"Aaaaaaaah!" gilt Kate als ik haar de volgende dag vertel hoe het gesprek tussen Viktor en mij ging.
"Zijn jullie nu dan samen?" Ik denk even na en haal dan mijn schouders op.
"Weet niet, we zien wel." Ik probeer mijn glimlach te onderdrukken maar merk dat het weinig zin heeft, ik ben zo verliefd op die jongen. Mijn telefoon trilt en er staat een berichtje van Viktor op het scherm.
Vanavond uit eten? Haal je om 6 uur op!
Ik app hem terug dat dat goed is. Kate leest over mijn schouder mee.
"Goed, dan gaan wij nu eerst even shoppen!" zegt Kate enthousiast. Ze springt op van mijn bed en gaat naar beneden, ik volg haar en zeg tegen mijn ouders dat we de stad in gaan. Het is weekend en voor het eerst in tijden zijn ze beide thuis op een zaterdag.
"Je moet wel iets moois aan vanavond hoor." Ik lach en knik. Tuurlijk moet ik iets moois aan. Uiteindelijk hebben we beide van alles gekocht en heb ik een mooi ivoorkleurig jurkje met kanten details voor vanavond. Ik koop er nog een paar rode pumps bij, niet dat ik die niet al heb, maar je kan er nooit genoeg hebben.
"Wat verwacht je nu van hem?" vraagt Kate als we op een terrasje wat zitten te drinken.
"Geen idee... Ik wil eerst zien hoe het gaat, ik wil niet te snel gaan," zeg ik nadenkend.
"Wil je zijn ouders leren kennen? Of zijn vrienden?"
"Uh, wel een keer, maar ik weet niet, ik ben zo bang dat Viktor gelijk had en dat het gewoon niet gaat werken."
"Doe normaal, tuurlijk gaat het wel werken, maar dan moeten jullie er wel beide voor gaan," zegt Kate terwijl ze me doordringend aan kijkt.
"Dat is waar, maar ik wil eerst weten hoe Viktor er in staat." Kate knikt en drinkt haar drinken op. Ik betaal en we gaan weer terug naar huis, over iets meer dan een uur haalt Viktor me op, dus we mogen nog snel zijn ook.

"Wauw, je ziet er geweldig uit!" zegt Kate trots als ze het eindresultaat bekijkt. Ik kijk in de spiegel, ik zie er erg goed uit maar misschien wel een beetje overdreven.
"Is het niet tev-."
"Nee, overdressed bestaat niet," onderbreekt Kate me. Ik lach en haal mijn schouders op, het is bijns zes uur en Kate gaat naar huis.
"Veel plezier!" gilt ze als ze de deur uit loopt. Als ik de deur net een paar seconden dicht heb gedaan gaat de deurbel, ik schrik er van en word een beetje zenuwachtig als ik de deur open doe.
"Jezus Kate," mompel ik als Kate voor de deur staat.
"Tas vergeten," grinnikt ze. Ik weet dat ze dit doet omdat ze graag wil zien hoe Viktor reageert op mijn outfit, oftewel, mijn door haar gekozen outfit. Ze rent snel de trap op en als de deurbel weer gaat komt ze voorzichtig naar beneden, ik werp haar een dodelijke blik toe voordat ik de deur open doe.
"Hey Viktor," zeg ik zacht als hij voor me staat. Hij zegt hoi terug maar bekijkt me vervolgens met open mond van kop tot teen en weer terug.
"Wauw, wat zie jij er goed uit," zegt hij terwijl hij me nog steeds aanstaart. Ik voel me een beetje ongemakkelijk.
"Dank je,uhm, jij ook. Zullen we gaan?" breng ik snel uit. Ik duw hem zowat de deur uit zodat Kate in ieder geval niks meer kan zeggen. Hij zelf ziet er ook behoorlijk goed gekleed uit, hij draagt een goed zittend pak met een lichtblauwe blouse. Hij doet de deur voor me open en ik ga zitten in zijn auto, hij heeft wel smaak, wat kleding en auto's betreft.
Even later zitten we in een aardig chique restaurant en hebben we net besteld. Viktor kijkt me lachend aan.
"Je ziet er echt zo mooi uit Yara," zegt hij dan. Ik bloos een beetje en bedank hem dan voor het compliment. Het is allemaal nog een beetje ongemakkelijk maar na een tijdje beginnen we beide steeds losser te worden. Hij vertelt over zijn voetbalcarrière, zijn ouders en over wat hij voor de rest allemaal doet in het dagelijkse leven.
"Eh Yara, ik weet niet of het te vroeg is om te vragen, maar ik doe het maar gewoon en als je niet wilt moet je het zeggen," mompelt Viktor een klein beetje zenuwachtig. Ik zelf word er ook een beetje zenuwachtig van.
"Morgenmiddag heb ik een wedstrijd in de ArenA om de Johan Cruijff schaal tegen AZ, zou je willen komen?" Die woorden als ArenA en AZ zeggen me wel iets, maar wat het precies betekent, geen idee. Viktor kijkt me verwachtingsvol aan.
"Uhm," breng ik uit, al weet ik nog niet wat ik moet antwoorden. 'Jullie moeten er beide voor gaan,' Kate haar stem schiet door mijn hoofd.
"Oké nee sorry, ik had het wel kunnen weten, vergeet dat ik het vroeg," zegt Viktor dan. Ik schud mijn hoofd.
"Nee, ik wil wel." Hij kijkt me verbaasd aan maar snel volgt een grote glimlach op zijn gezicht.
"Maar dan wil ik wel dat je me nu even uitlegt wat AZ is en wat die schaal inhoudt en zo." Viktor barst in lachen uit.
"Weet je dat niet?"
"Nee, weet ik veel, ik kijk nooit voetbal," zeg ik schouderophalend.
"En die wedstrijd in Noordwijk dan?"
"Toen zochten we leuke jongens," zeg ik zacht, hopelijk denkt hij nu niet dat we altijd zo zijn.
"En je vond mij!" zegt hij enthousiast. Ik moet lachen en knik."Gelukkig wel."
Even later legt Viktor me enthousiast alle belangrijke dingen uit die ik moet weten voor de wedstrijd van morgen, waaronder buitenspel. Ik luister maar half, ik word teveel afgeleid door zijn enorm leuke accent.
"Snap je het nu?"
"Uh," mompel ik terwijl ik rood word.
"Je luisterde zeker niet eens," zegt Viktor lachend.
"Jawel maar niet alles heb ik begrepen," lieg ik.
"Ik leg het je een andere keer wel opnieuw uit, als voetbalvrouw zijnde moet je natuurlijk wel de spelregels weten."
"Ben ik nu al voetbalvrouw?" vraag ik verbaasd.
"Oh, uh, nou ja... Nee wacht." Hij pakt mijn beiden handen die op tafel liggen en kijkt me recht in mijn ogen aan.
"Wil jij mijn vriendin zijn?" vraagt hij lief, ik moet lachen en knik. "Heel graag."
"Nu ben je voetbalvrouw," zegt Viktor serieus.
"Helemaal niet, ik ben vriendin van een voetballer en dat is ook alles wat ik met voetbal te maken wil hebben," zeg ik lachend.
"Dat is goed genoeg," zegt hij met een grote glimlach, hij geeft me snel een kus.
"Ik wil je eigenlijk ook niet vergelijken met gewone voetbalvrouwen, zo ben jij helemaal niet en dat is wat jou zo leuk maakt."