O59.
Elk moment, woedend, ik kon haar wel slaan. Beter gezegd, dat had ik al gedaan. Ze blijft van mijn vriend af en ook van zijn broer. Alison bleef stil, ze moest blijkbaar verzinnen wat ze ging zeggen. ‘Gaat er nog iets uit komen of blijf je stil?’ Er kwam nog steeds geen woord uit haar mond. Ik liep naar Bill toe en hij omhelsde mij, ik gaf hem een kus op zijn lippen.
Het vuur kwam uit haar ogen, het rook kwam uit haar oren. Ik was benieuwd wanneer ze iets zou gaan doen. Zou ze het lef hebben om het nog een keer te doen? De eerste klap had ik ontvangen, die had ik niet verwacht. Ze kreeg snel een klap terug, Bill probeerde mij tegen te houden en het lukte hem niet. Ik pakte haar bij de haren en sleurde haar mee. Ik drukte haar tegen de muur. ‘Listen to the boss.’
Ze begon plotseling te huilen. ‘Jongens, laten jullie mij zo behandelen? Ik houd tenminste van jullie, dit meisje is zo nep dat ik mij afvraag of ze wel gevoelens heeft.’
Bill point of view
Waarom Alison en Audrey elkaar zo intens haten dat vraag ik mij ook af. Ze willen allebei bewijzen dat ze het meeste van mij houden. Ik weet niet waar ik het moet zoeken, ik hou veel van Audrey, maar zo ken ik haar totaal niet. Zouden er dan zoveel gevoelens opgekropt zitten? Maar dan aan de andere kant, Alison was wel mijn eerste liefde en dat blijft ook bij je.
De meiden waren mij aan het aanstaren. ‘Nou?!’ Alison schreeuwde het bijna uit. Ik schrok even, ik dacht te diep na en was even iets van de wereld. ‘Wat is er?’ Ze keken mij steeds bozer aan en ik wist niet wat ik mis had gedaan, ik dacht dat ze allebei weg van mij waren, waarom moeten ze boos zijn dan? ‘Voor wie kies je? We hebben afgesproken voor wie jij kiest blijft in je leven en de ander die verdwijnt uit jouw leven.’ De harde woorden kwamen uit Audrey haar mond.
Reageer (1)
Jeetje... dit had ik niet verwacht!
1 decennium geledenIk zie dat er nog een deeltje is... ga snel verder lezen