(no subject)

op een dag leerde ik je kennen geen idee wat er boven mijn hooft hing.
en opeens appte we,hoe je aan mijn nummer kwam was een raadsel maar toch was het leuk .
ik kon alles tegen je zeggen als een echte vriend.
opeens wist ik niet meer wat ik moets geloven,alles was nep.
een soort wie is de mol,alles kon nep zijn je gaf me subtiele hints maar ik zag ze niet.
opeen dag zij je dat je niet was die ik dacht dat je was dat je tegen me had gelogen over wie je was.
dat zette me aan het denken.
elke dag stukje bij beetje leerde ik je kennen.
ik wist steed maar niet wie je was.maar op een of andere manier had je je in mijn hart genesteld,
als een vlinder in een bloem,zo gesloten was je opeens en toen verdween je de lieve aardige jonden die ik kende,je verdween gewoon de jongen waar ik uren mee kon praten was kortaf geworden na nog geen 10minuten zei je dat het wel weer genoeg was voor die dag.
er kwam een vreemd persoon niet vertrouwd,niemand om meer om dingen tegen te zeggen die niemand anders mocht weten.
en opeens ging er een lampje branden ik wist wie je bent ik wist het gewoon,ik ken je al jaren al van mijn kleuter tijd en ik heb je nooit herkent wat stom van mijn.
en ja hoor daar was de lieve aardige jongen die ik ken weer,ik kon je wel zoenen, we praten weer uren lang dat had ik nou zoooo gemist en nu is hij gewoon weer terug, je vertelde dat je nooit was verandert dat je me al die tijd dat je de kans had gehad me al inde gaten hield en me holp als het moest.
ik hoop dat je nooit veranderd,want zo ben je goed en zo vind ik je leuk.
en dat geld niet alleen voor hem maar voor iedereen blijf je zelf want je ben je helemaal perfect. (: