Chapter eighteen.

~ Alison Lilian Hale.

‘Ali? Hallo? Aarde aan Ali..’

Een hand op mijn schouder haalde me uit mijn gedachten. Wow was ik dan echt zo diep in gedachten? Ashton stond voor me, mijn koffer lag naast hem op de grond en hij had een bezorgde blik in zijn ogen.

‘Gaat het wel? Je was even helemaal van de wereld,’ zei hij waarna hij naast me op bed ging zitten.

Ik voelde mijn wangen warm worden en ik wist zeker dat mijn gezicht binnen een paar seconden zo rood als een tomaat zou zijn.

‘Ik.. uhhm.. Ik was gewoon aan het nadenken.’

Hij trok zijn wenkbrauwen op ‘Waarover?’

Ik opende mijn mond en paar keer maar er kwam geen geluid uit, wat moest ik zeggen? Uh hey Ash ik dacht eigenlijk aan jou. Nee dat ging ik niet doen.

‘Eh niks speciaals, ik dacht gewoon aan wat ik allemaal mee moet nemen,’ loog ik.

Shit. Ik haatte het om te liegen en Ash zou me toch niet geloven, daar kende hij me te goed voor. Verbazingwekkend zei hij er niks over, hij knikte alleen en glimlachte.

‘Oke, laten we koffer dan maar in gaan pakken. Ik denk dat ik wel weet wat je allemaal nodig hebt om de tour te overleven.’

De volgende dag stond ik om 6 uur op zodat ik genoeg tijd had om de laatste dingetjes in te pakken en gedag te zeggen tegen mijn vader. De jongens hadden allemaal thuis geslapen vannacht zodat hun familie nog wat meer tijd met ze had. Dus toen ik de trap af liep om te ontbijten was het stil in huis en kon ik het niet laten om me alleen te voelen. De laatste twee dagen had ik zoveel mensen om me heen en nu zat ik alleen aan de keuken tafel met een kom cornflakes voor me. Ook al voelde ik me een beetje alleen, een gelukkig gevoel overheerste. Ik kon het nog steeds niet geloven dat Rowan en ik met de jongen mee mochten op tour. En we gaan ook nog eens naar freaking amerika! Ik was nog nooit echt het land uit geweest dus ik had er echt super veel zin in.

Ik schrok op van geklop ‘Alison?’ hoorde ik iemand roepen.

Ik sprong van mijn stoel en opende de gordijnen zodat ik kon zien wie er in onze tuin stond. Ik zuchtte opgelucht toen ik zag dat het Mali was en met een glimlach opende ik de deur voor haar.

‘Goodmorning sunshine!’ begroette ze me vrolijk.

Ik grinnikte ‘Goedemorgen, wat doe jij nou weer zo vroeg hier? Ik dacht dat iedereen hier niet voor 10 uur zou zijn?’

Ze haalde haar schouders op ‘Ik kon niet meer slapen en Calum was irritant aan het doen dus ik dacht, ik ga Alison maar gezelschap houden.’

‘Aw dat vind ik lief van je, het was echt raar om wakker te worden met niemand in huis. Jullie waren de laatste twee dagen heel de tijd bij me dus het was heel stil toen jullie gisteren allemaal weg gingen.’

Ik gaf Mali een kop koffie en samen gingen we aan tafel zitten zodat ik mijn ontbijt kon op eten.

‘Luke gaat Rowan mee uit vragen,’ zei Mali opeens uit het niks waarna ze een slok van haar koffie nam.

Met grote ogen en een grijns keek ik haar aan ‘Echt waar? Dat is zo lief, hoe weet je dat?’

‘Luke was gisterenavond nog even bij ons en hij had het er met Calum over. Cal heeft hem overgehaald haar te vragen, hij denkt ook dat Row hem leuk vind dus ik heb ze een kleine hint gegeven dat ik er hetzelfde over dacht. Oh Ali, je had die jongen zijn gezicht moeten zien, hij is echt tot over zijn oren verliefd op haar, het is zo schattig!’

Ik maakte een aww geluidje ‘Ik dacht het al te zien aan de blikken die hij haar steeds gaf. Row verdiend iemand zoals Luke,’ zei ik met een glimlach.

Mali knikte ‘Dat verdiend ze zeker, net zoals jij iemand verdiend zoals Ash.’

Ik opende mijn mond om te zeggen dat Ash en ik alleen vrienden zijn. Mali trok haar wenkbrauwen op en sloeg haar armen over elkaar waarna ze me met een grijns aan bleef staren. Ik kon de blik in haar ogen niet echt plaatsen, het was plagend en tegelijkertijd serieus.

Toen ik zonder wat te zeggen mijn mond weer dicht deed, lachte ze en alsof ze had geweten wat ik wou zeggen zei ze; ‘Good girl, ik had je anders toch niet gelooft.’

Ik fronste mijn wenkbrauwen ‘Wat bedoel je? Ik wou zeggen dat Ashton en ik niet verliefd op elkaar zijn, we zijn alleen vrienden. Waarom zou je dat niet geloven?’

Ze grinnikte ‘Ali alsjeblieft, ik ben je vriendin en ik ben niet gek. Ik kan zien dat je gevoelens aan het krijgen bent voor die jongen en je kan het niet ontkennen. Hij ziet het zelf misschien nog niet maar ik kan je vertellen dat ik niet de enige ben die het door heeft.’

Hoe wist iedereen dat ik gevoelens ontwikkelde voor mijn beste vriend terwijl ik het zelf niet eens wist? Natuurlijk wist ik dat er iets anders was maar ik was niet verliefd op hem, toch? Ik bedoel kom op, iedereen vind wel een dat hun vriend of vriendin er goed uit ziet, dat hoefde dan toch niet gelijk iets te betekenen. Toch? Een deel van mij wist dat ik niet helemaal gelijk had, ik was dan misschien nog niet verliefd op Ash maar daar ging het wel langzaam heen..

--