(no subject)

op een dag leerde ik je kennen,zelf geen idee wat er boven mijn hooft hing.en opeens appte we,hoe je aan mijn nummer kwam was een raadsel voor me maar toch was het leuk.ik kon je alles zeggen als een echte vriend.
maar opeens wist ik niet meer wat ik moest geloven.alles was net,net als wie is de mol,alles kon nep zijn.je gaf me hints maar ik zag ze niet.
opeen dag zij je dat je niet was wie ik dacht dat je was,dat je had gelogen over wie je was.dat zette me aan het denken. elke dag een hint en een kans omteraden wie je was,stukje bij beetje leerde ik je kennen,ik weet nog steeds niet wie je bent maar opeen of andere manier heb je je in mijn hart genesteld.als een vlinder in een bloem,zo gesloten was je opeens en toen verdween de lieve aardige jonge die ik kende,je verdween gewoon.de jonge waar ik uren mee kon praten was kortaf geworden na nog geen 10 minuten zij je dat het wel genoeg was geweest voor die dag.er was een vreemd persoon in jou plaats gekomen ik kenden je niet meer,ik vertrouwde je niet meer =[ niemand om iets tegen te vertellen wat andere niet mochten weten maar iemand die me stilletje in de gaten hield en hielp hier en daar waar het nodig was.
en opeens ging er een lampje branden ik wist het gewoon ik wist wie je bent, ik ken je al jaren alleen herkende ik je niet tuurlijk zo moeilijk was het niet eens ik moest niet zo moeilijk nadenken en ja hoor daar was je weer die jongen die altijd al was,was weer terug, ik kon je wel zoenen.ik had je zoooooo gemist.je zij dat je eigelijk de hele tijd je zelf was gebleven je leek me al jaren in de gaten tehouden zonder ik er iets van gemerkt had en zo was het goed zo moest het zijn zoals altijd ik was er heel blij mee.ik hoop dat je nooit veranderd want zo ben je goed en zo vind ik je aardig leuk en lief.
en dat geld niet alleen voor hem maar voor iedereen blijf wie je bent want zo ben je goed!!!!!