Hoofdstuk 8

Toen we uitgelachen waren zei Peter 'Wat wil we gaan doen het duurt nog wel even totdat we gaan eten.' 'Wat valt er te doen?' vroeg ik hem 'Nou we kunnen naar het bos gaan. Als je wilt tenminste?' dat laatste was een soort van vraag. Ik sprong op en riep gespeeld verontwaardigd 'Waarom heb je me niet verteld dat er hier ook een bos is? Ik ben dol op buiten zijn vooral in het bos!' 'Ow eh sorry! ik wist niet dat je dat leuk vond.' zei Peter snel, hij leek van me geschrokken te zijn. 'Kom mee je MOET me dat bos laten zien,' zei ik terwijl ik hem overeind trok. 'als je wilt tenminste.' voegde ik zachtjes eraan toe. Hij lachte en trok me mee naar buiten. We liepen een tijdje over een pad dwars over het terrein. Onderweg leerde ik nog een paar mensen kennen. Namelijk Anna, Jeroen en Fenna. Anna was een aardig meisje met lang licht blond haar, Jeroen was net zo'n idioot als Ron en Teun. Fenna had ook vleugels maar die van haar waren bruin. Ik was meteen goede vriendinnen met haar. Toen Peter en ik in het bos aankwamen begon ik meteen te rennen. Ik rende al mijn gedachtes uit mijn hoofd. Peter kwam lachend achter me aan. 'Pak me dan!' riep ik naar hem waarop hij sneller begon te rennen. HIj had me nu bijna te pakken en mijn benen werden moe. maar ik zou me niet laten pakken. Ik zette me af tegen de grond en spreidde mijn vleugels. Ik steeg tot boven de bomen en keek naar Peter die op de grond was gevallen door de wind die ik gemaakt had. Genietend vloog ik rondjes en plukte een blaadje van een boom. Ik ging recht boven Peter vliegen en liet het naar beneden vallen. Lachend plukte hij het uit de lucht. Ik daalde en ging naast hem liggen in het gras. We zieden niks maar dat was niet erg. Het was fijn om hier te liggen met Peter. Ik lachte hardop omdat ik zoiets dacht. 'Wat is er grappig?' vroeg Peter. 'Dat je een neus hebt.' zei ik met een uitgestreken gezicht. 'Hmm, ja enorm grappig.' bromde hij. We grinnikte om ons idiote gesprek.