Chapter 49

Langzaam opende ik mijn ogen. Voor enkele seconden werd ik verblind door het daglicht dat opeens in mijn ogen scheen. Het was duidelijk dat ik nog moest wennen aan het felle zonnestralen. Ik knipperde enkele keren met mijn ogen, dat zorgde ervoor dat mijn zicht steeds beter werd. Zwarte vlekken sprongen door mijn zicht maar ik negeerde ze. Ik draaide mijn hoofd en merkte de plek op waar Danny bezig was geweest, waarvoor ik die blinddoek op had en moest wachten.
“Wouw.” Mijn mond viel letterlijk open van verbazing. Ik was aan het zoeken voor de juiste woorden. Vooral lieve woorden die ik tegen Danny kon zeggen maar niks schoot me te binnen. Ik was veel te verbaast van het gene wat hij voor me gemaakt had. De gedachte ‘voor mij’ bleef maar door mijn hoofd spoken en zorgde dat ik me heel erg speciaal voelde. “Danny.. Ik hou van je.” Mijn armen sloot ik om de hals van Danny. Mijn blik vond de zijne. In zijn blik zag ik liefde en vertrouwen. Alles was gemeend, ik hoefde geen onzekerheden meer te hebben. Ik zag het, het bewijs stond in zijn ogen. De vlinders in mijn buik begonnen weer te vliegen en ik besloot dat Danny te laten merken door mijn lippen op de zijne te drukken. Nadat we elkaar weer los gelaten hadden, vonden onze handen elkaar. Samen liepen we naar de plek toe die op 2 meter afstand van ons was.

Het gras was helder groen met bloeiende planten. Vlinders fladderde in het rond en het meer was helderblauw. Alles was zo perfect. Net zoals onze liefde, onze liefde voor elkaar was ook perfect.

Een witte handdoek scheen af van de heldergroene kleur van het gras. Om de handdoek heen lagen allemaal rode rozen in de vorm van een hartje. Naast de vele rozen stond een mand, wat daar in zat kon ik nog niet zien. Ik zag ook dat erachter kaarsen lagen maar die waren nog niet aangestoken want dat was nu toch nutteloos aangezien het helder was. Toen ik verder keek zag ik dat alles vol lag met bloemen. “De bloemen zijn perfect, net zoals onze liefde voor elkaar.” Danny’s woorden klonken als een droom, een droom waar ik nooit meer uit wou ontwaken. Een lach vormde zich op mijn lippen. Wat hij net zei, dacht ik net.. Dat moest echte liefde zijn! Mijn aandacht vormde zich op verschillende briefjes die over de grond verspreid lagen. Op de briefjes herkende ik zijn handschrift maar omdat ik er te ver weg van stond kon ik het niet lezen. “Toe maar.” Fluisterde hij me toe. Hij gaf een zacht duwtje in mijn onderrug als teken dat ik vooruit moest. “Doe eerst die maar.” Hij wees naar een opgerolde brief die in het hartje, op de handdoek lag. Nog steeds verbaast door alles wat hij voor me gedaan had, liep ik er naar toe en liet me op de handdoek vallen. Danny volgde mijn voorbeeld. Om de brief zat een strik, die ik er voorzichtig afhaalde. Uit het niets voelde ik een warmte op mijn knieën wat betekende dat Danny zijn handen erop gelegd had. Zonder hem aan te kijken rolde ik de brief open, benieuwd wat er stond. Het was een volgeschreven brief. “Lees maar voor, hardop graag.” Een warme glimlach vormde zich op zijn gezicht, wat was het toch een schatje.

Ik slikte en keer en las voor..” Lieve Mirza..”