Chapter 48

“Niet schrikken ik haal je blinddoek eraf. Hou nog wel even je ogen dicht.” Zijn warme handen woelde door mijn haren, op zoek naar de knoop van de blinddoek die ergens verstopt zou moeten zitten in mijn haar. Genietend van zijn aanrakingen stond ik daar, zonder zicht, zonder te weten waar ik was. Ik was bij Danny en dat was al genoeg. De druk langs mijn gezicht werd minder. Toen ik niks meer voelde wist ik dat de blinddoek er nu echt af zou zijn. “Nog even je ogen dicht, alsjeblieft.” Zijn warme stem voelde de ruimte, samen met het zachte gesuis van de bladeren en de vlinders die rondfladderde. De zon scheen op mijn huid, wat ervoor zorgde dat het voelde alsof ik werd opgeladen en nieuwe energie kreeg. Ik voelde me levend. Alsof ik herboren was.

Een warme aanraking maakte zich plaats op mijn buik. Ik schrok er niet eens van, het was Danny. Danny was zo lief voor me. Ooit zou ik hem bedanken voor alles wat hij voor me gedaan had, ik zou zijn wensen laten vervullen en hem nooit meer laten gaan. Ik beloofde het, aan Danny en aan mezelf. Ik moest het gewoon doen. zijn handen schoven steeds verder. De warmte van zijn armen prikkelde aan mijn huid wat extra intens aanvoelde doordat de zon aanscheen. Iedere aanraking deed me doen genieten. Hij mocht me nooit meer loslaten. In zijn armen voelde ik me veilig en dat gevoel wou ik nooit meer kwijt. Dan had ik het nog niet gehad over zijn heerlijke aanrakingen die me deden zweven. Ik wou hem voor altijd bij me houden, voor altijd bij hem zijn. Genietend van zijn aanrakingen en zijn zoete woorden. Danny haalde me uit mijn gedachten. “Je mag je ogen openen.”