Chapter 6

We liepen over een mooi besneeuwd grasveld achter het huis, David gebaarde dat ik naast hem moest lopen. Ik liep naar hem toe en vroeg ‘Wat?’.
‘Zal een van jullie verdrietig worden als zij geen gave heeft?’ Vroeg David. ‘Nee, ik denk het niet. Maar hoe gaan we dat testen dan?’ Vroeg ik.
‘Nou, George heeft een boek bij met verschillende soorten of waar je van af kan leiden.’ Zei Jackson die in eens langs ons liep.
‘Ja, hier is ie.’ Zei George die ook langs ons kwam lopen. Jackson pakte hem over van George en gaf hem aan mij.
‘Wauw, dat is een dik boek.’ Zei ik. Ik keek naar Jackson en George. ‘Nee, er staan best veel lijnen in die je dan moet volgen’ Zei George die er blijkbaar veel verstaand van had.
‘Hoe kan het trouwens dat we na al die jaren nog steeds niets van die gaves wisten?’ Vroeg ik.
‘Misschien heb je ze ooit een onbewust gebruikt, maar niet wist van die gaves en er dus geen erg in had.’
‘Waar gaan we eigenlijk naar toe.’ Vroeg Karolina die aan de andere kant van David ging lopen.
‘We lopen nu naar een openplek diep in het bos waar niemand, mensen dus, durven te komen’ Zei David.
‘Oké, maar jullie gingen wel kijken of er mensen in de beurt waren.’ Zei ik.
‘Dat is eigenlijk wel een beetje vaag.’ Zei David en keek naar zijn schoenen.
‘Waar is Emma eigenlijk?’ Vroeg Karolina die om keek, ik keek ook om en zag Emma bij Katherine en Jellie lopen. Ze waren aan het praten over gaves.
‘…maar wat als ik geen gaves heb of een stomme waar je niks mee kunt?’ Vroeg Emma.
‘Aan alle gaves heb je wat.’ Zei Jellie. Ik keek weer naar David en hij keek recht naar voren, ik vroeg me af waarom hij die muts ophad.
‘Waarom heb je eigenlijk een muts op?’ Vroeg ik.
‘Vind je hem niet mooi dan?’ Vroeg David.
‘Jawel, ik vind hem wel grappig’ Zei ik. En David legde een arm over mijn schouder. Het was een raar maar veilig gevoel, alsof me gewoon niets kon overkomen met hem naast me. Ik hoorde iemand in de verte grommen en aan de stem te horen was Ewan dat. Ik vroeg me af waarom hij gromde.

‘We zijn er.´ Zei Noor die er al stond samen met Ewan. ‘Staan jullie hier al lang?’ Vroeg Karolina. Ze liep naar Noor toe. ‘Nee, ik sta hier net.’ Zei Noor. ‘Megan mag ik het boek terug?’ Vroeg George.
‘Meg.’ Zei ik tegen hem. Ik kwam er nu pas achter dat ik het boek vast had. George bewoog met zijn vingers en het boek vloog uit mijn handen naar hem toe.
‘Vet. Trouwens waarom liepen we eigenlijk rennen was veel sneller geweest’
‘Voor het dramatisch effect.’ Suggereerde Jackson. Ik hief mijn schouders op en we gingen in een kring staan, ik weet niet waarom we dat deden maar ik stond langs David en Jackson. George ging in het besneeuwde gras zitten en iedereen deed hem na. ‘Nou, wie wil als eerste?’ Vroeg George die precies in het midden zat. ‘Ik ga wel als eerste’ Zei Emma en ze liep naar George toe. George stond op en ging bladeren in het boek. ‘In welk seizoen ben je gebeten?’ Vroeg George. ‘In de herfst’ Antwoordde Emma.
‘En wat was de stand van de maan?’ Vroeg George en keek Emma aan. ‘De stand van de maan, was toen…. Euhm.’ Begon Emma en keek wanhopig naar Karolina en mij.
‘We konden het niet zien want er zaten wolken en bomen voor.’ Zei Karolina.
‘Wacht, het was toen bijna volle maan, ongeveer 2 dagen er voor.’ Zei ik. Karolina en Emma keken me aan met de ‘Hoe weet je dat-blik’.
‘Weten jullie dat niet meer?’ Vroeg ik.
‘Nee’ Antwoordde ze allebei.
‘Ow, maar het was bijna volle maan’ Zei ik tegen George.
‘Oké, we gaan verder’ Zei George en hij keek weer in zijn boek.
‘Wat is je horoscoop?’ Vroeg George.
‘Stier’ Zei Emma.
‘Oké, wat is je karakter?’ Vroeg George.
‘Nu krijgen we het’ Grapte Karolina. Ik grinnikte.
‘Ik denk dat ik een enthousiast karakter heb en dat hebben Karolina en Megan ook.’ Zei Emma met een brede grijns richting Karolina en mij. Karolina zuchtte van teleurstelling.
’Okidoki, dan hebben we nog maar 1 vraag over´ Zei George.
‘Kom maar op George´ Zei Emma.
‘Waar ben je het meest in geïnteresseerd?’ Vroeg George met een duistere ondertoon.
‘Wow, dat is een best moeilijke vraag’ Zei Emma en ze krabde op haar hoofd.
‘Denk daar maar vast over na’ Zei George en hij keek naar Karolina en mij.
‘Ik ben erg geïnteresseerd in… dat weet ik eigenlijk niet. Ik vind heel veel dingen leuk, zoals schilderen en allemaal andere creatieve dingen’ Zei Emma ‘Aha, ja ja’ Begon George en hij volgde een lijn in het boek met zijn vinger.
‘Volgens het boek heb je geen gave’ Zei George.
‘Oké, jammer’ Zei Emma. Emma gaf George een vlugge knuffel en ging tussen Ewan en Jellie in zitten.
‘Wie wilt er nu?’ Vroeg George. Ik keek naar Karolina en gebaarde dat zij eerst mocht, Karolina stond op en ging tegen over George staan.
‘Let’s Play the Quiz!’ Zei Karolina en lachte.
‘Oké, de 1ste, 2de en 4de vraag hoeven we niet meer te doen’ Zei George en hij draaide zich om om naar Emma te kijken.
‘Wat is je horoscoop?’ Vroeg George. ‘Steenbok’.
‘Laatste vraag. Waar ben je het meest in geïnteresseerd?’
‘Ik vind het altijd leuk om naar de elementen te kijken. Zoals Aarde, aardbevingen en hoe God de aarde heeft geschapen. Lucht, ik vind het vreselijk als de lucht wordt vervuilt en vliegen is leuk. Vuur, ik weet nog dat ik Brandweervrouw wou worden omdat ik vuur echt zo geweldig vindt en het lijkt als ik mijn hoofd beweeg dan gaat de vlam ook die kant op. Water, ik vind zwemmen leuk en ijs dat is te glad dan kun je niet fatsoenlijk rennen en schaatsen is vet.’ Zei Karolina zonder een keer adem gehaald te hebben, maar dat is natuurlijk niet nodig maar ik gaapte haar ook aan, ik wist dit allemaal niet. ‘Nou dat is dan duidelijk hé?’ Vroeg George.
‘Nu je er over nadenkt wel, ik kan vuur besturen, vet!’ Zei Karolina en ze danste half van geluk toen ze terug liep naar haar plaats.
’Maar Karolina, je kan misschien ook wel meer dan vuur besturen hou daar rekening mee, probeer het dadelijk maar uit oké?. Nou, dan blijft er nog een iemand over, Megan wil je komen’ Zei George. Ik liep naar hem toe ‘Wat is je horoscoop?’ Vroeg George.
‘Tweeling’ Zei ik.
‘Okidoki,-hij volgde met zijn vinger een grijze lijn- Waar ben je het meest in geïnteresseerd?’ Vroeg George.
‘Ik denk dat ik toch wel het meest ben geïnteresseerd in het verleden, het is best spannend wat er vroeger is gebeurt en de toekomst. Wie weet wat er ons te wachten staat.’ Zei ik.
‘Wacht, niks zegen George ik kan in het verleden en de toekomst kijken?’ Vroeg ik en keek George heel doordringend aan die met zijn vinger over zijn boek streek. ‘Ja dat kun je inderdaad maar volgens dit boek zou je in de toekomst en verleden kunnen kijken van iemand door die gene aan te raken, we zien wel.’ Zei George die het boek nog eens goed bekeek en toen met een klap dicht sloeg. ‘Jhee, wat ben ik blij’ Zei ik.
‘Het blijft raar dat je het uit een boek kan lezen.’ Zei Jackson bedenkelijk.
‘Ja, dat doet er niet toe. Het boek heeft bijna altijd gelijk.’ Zei George wijs.
‘Karolina moet ik je soms helpen met je andere testjes of je andere elementen kan besturen?’.
‘Oké’ Zei Karolina en ze liep naar me toe.
‘Ik kom ook kijken en helpen’ Zei Ewan en stond in een flits naast me ‘Gezellig, jullie mogen al naar het huis terug gaan hoor.’ Zei ik. Iedereen verdween en in de verte ging er een deur open en niet veel later weer dicht. Karolina en ik gingen tegen over elkaar staan en Ewan kwam naast mij staan, hij pakte een aansteker uit zijn broek zak en gaf die aan Karolina.
‘Bedankt.’ Zei Karolina.
‘Graag gedaan, laat maar wat zien, doe eerst eens zonder aansteker en kijk uit voor ons ik wil niet verbranden.’ Zei Ewan met een serieuze blik in zijn ogen maar ik keek hem aan en hij keek naar mij en hij begon gelijk weer te glimlachen.
‘Begin maar hoor wij kijken.’ Zei ik en Ewan en ik gingen op een afstandje staan. Karolina begon met in de lucht te duwen alleen er gebeurde niets, toen ging ze in haar vingers knippen en toen kwamen er kleine vlammetjes. Ze bleef knippen tot dat ze een grote vlam had en die vlam ging bewegen door dat ze haar hoofd bewoog en de vlam deed gewoon mee.
‘Wow, Karolina is het niet warm. Wacht ga er eens mee gooien of zo.’ Zei ik.
‘Oké, Let op’ Zei Karolina terug. Ewan en ik deden nog een stap naar achteren en we bleven kijken wat er zou gebeuren en toen gebeurde er iets heel erg raars ik concentreerde me heel erg op Karolina en toen zag ik dat Karolina een verkeerde beweging zou maken en dat er een orkaan kwam en met mega druppels en een vlammen zee, en toen was ik weer terug en zag ik dat Karolina nog maar een klein onschuldig vlammetje had.
‘Stop, Karolina Stop!’ Riep ik.
‘Wat?’ Vroegen Karolina en Ewan.
‘Ik heb net gezien dat je ook kunt lucht sturen en water sturen.’ Zei ik ‘Ik keek net in jou toekomst door dat ik me gewoon heel erg op jouw concentreerde.’
‘Wow, wat gebeurde er?’ Vroeg Karolina.
‘Nou je maakte een verkeerde beweging en alles ging zo snel dat zelfs wij daar niet op zouden kunnen reageren, maar er kwam een mega vlam en je raakte denk ik in paniek, want toen kwam er een orkaan en er was een stortbui.’ Legde ik uit.
‘Deed ik dat echt?’ Vroeg Karolina.
‘Ik denk het want ik zag het net door dat ik me heel erg concentreerde op jou en toen was het ineens aan het regenen en zo, kijk eens of je iets kan doen met de aarde?’.
’Oké’ en ze stampte op de vloer en er kwam een scheur en een aantal trillingen in de grond. De sneeuw sprong een meter de lucht in en kwam weer op een klein hoopje op de grond. De sneeuw in de bomen viel ook naar beneden, deels op ons. Ik klopte de sneeuw van me af.
‘Wow, dat was vet.’ Zei Ewan ‘Laten we terug gaan naar de andere en het vertelen.’ Zei Ewan dan trainen we morgen wel verder.
‘Oké.’ Zeiden Karolina en ik. We rende met z’n 3en terug naar het huis. Door de schemering en de lage mist zag je het niet goed meer, maar toen we dichter bij kwamen zag je het helemaal perfect. Ik rende in het midden en Ewan rende aan mijn linker kant en Karolina aan mijn rechter kant. Karolina was de hele tijd in haar vingers aan het knippen en er kwam steeds een klein vlammetje. We kwamen bij de achter deur en gingen naar binnen.
‘Willen jullie een rondleiding?’ Vroeg Ewan.
‘Nee, dat zouden Noor en Jellie voor me doen’ Zei Karolina.
‘Ik ga wel mee hoor.’ Zei ik. Ewan glimlachte en we gingen naar de voordeur en hij begon.