Chapter 5

We kwamen terug in de keuken en ik zag dat Ewan, George en Jackson weg waren.
‘Waar zijn de andere?’ Vroeg ik.
‘Ze zijn naar buiten toe.’ Zei Noor en ik dacht gelijk aan haar gave.
‘Ow, maar waarom zijn ze naar buiten toe?’ Vroeg ik.
‘Nou, we hadden jullie een beetje horen praten en ze zijn naar buiten toe om te kijken of daar, waar we dat gaan testen, mensen in de beurt zijn.’ Zei Katherine. Ik ging zwijgend zitten en keek naar David die ook ging zitten, ik draaide mijn hoofd en keek Karolina en Emma aan.
Ze keken me met grote ogen aan en ik zei zonder geluid ‘Wat?’. Karolina zei zonder geluid terug ’Hoezo gaves?’.
‘Ik leg het dadelijk wel uit’ Zei ik zonder geluid terug. Ik keek naar David die ook naar mij keek, maar hij wende zijn blik af en keek hij naar Katherine toe die met Emma ging praten. ‘Katherine, hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?’ Vroeg Emma.
‘We zijn allemaal ongeveer 50 jaar vampiers en Ewan en Jellie zijn broer en zus dus die kwamen George tegen die ook al vampier was en zij samen kwamen Noor tegen die toen nog een mens was en George had erge dorst dus heeft haar gebeten, toen waren zij een beetje daar rond gaan hangen en liepen Jackson tegen het lijf, en even later kwamen ze mij tegen en vroegen of ik mee wou. We kwamen dit huis tegen, van David, en we vroegen of we bij hem mochten wonen en hij zei ja’ Zei Katherine. ‘Wauw, en toen kwamen wij er ook nog bij’ Zei Emma.
‘Nee, wij waren al vegetarische vampieren zoals jullie – ze gebaarde naar ons- maar David en 4 andere vampiers niet.’ Zei Katherine.
‘Maar waar zijn die dan?’ Vroeg Emma.
‘Die zijn weg gegaan, omdat David wel een vegetarische vampier wou worden, alleen die andere niet.’ Zei Katherine.
‘Waarom kijkt iedereen naar ons?’ Ging Katherine verder. Maar voordat iemand kon reageren kwamen Ewan, George en Jackson binnen.
‘We zouden nu kunnen gaan testen of jullie gaves hebben of willen jullie wachten tot het donker is?’ Vroeg Jackson.
‘Het lijkt me verstandig om te wachten tot het donker is.’ Zei Noor.
‘Ja lijkt mij ook’ Zei George. Jackson ging zitten en Ewan ging langs Jellie zitten en George ging aan de andere kant van Jellie zitten. Jackson veegde de sneeuw uit zijn haar en klopte ook even het sneeuw van Ewan zijn schouders.
‘Maar euhm… waar was ik?’ Zei Katherine. ‘Ow ja, nou zij wouden dat dus niet en vertrokken. We hebben samen met David geoefend en het ging best snel voordat hij geen mens meer aanviel.’ Zei Katherine. Ze glimlachte en keek ons allemaal aan.
‘Oké, maar nu wil ik horen hoe jullie bij elkaar zijn gekomen.’ Ze keek van Karolina naar mij en weer terug, ik keek Karolina aan maakte een gebaar dat zij moest vertellen. En ze begon. ’Eigenlijk is het niet zo’n uitgebreid verhaal. We waren met de school naar een of ander donker bos gegaan en daar waren dus 3 vampieren op dat moment. Emma, Meg en ik...’ Ze werd onderbroken door George.
‘Wie is Meg?’ Vroeg hij.
‘Dat ben ik. Dat is mijn bijnaam en ze noemen me al vanaf het begin dat we elkaar echt kenden.’ Iedereen knikte begrijpelijk en David gebaarde dat Karolina verder moest gaan met het verhaal.
‘Nou we waren dus even weggegaan om iets te zoeken voor de opdracht die we moesten doen in het bos en toen liepen we die 3 tegen het lijf en ze hadden erg dorst, want ze keken ons aan alsof we een warm broodje ham waren en toen werden we gebeten.’ Zei Karolina.
‘Maar hoe kunnen 3 vampieren 3 mensen met veel dorst laten leven?’ Vroeg Ewan en George keek als of het een reflex was een beetje beschamend naar Noor. Jackson en ik zagen dat en grinnikten zachtjes. ‘Weet ik niet, ze vertrokken vrijwel direct toen de meester met een paar leerlingen aan kwamen lopen, want als de meester met zijn zaklamp een beetje naar boven had geschenen hadden ze die 3 gezien.’ Zei Karolina.
‘Maar de meester en een paar leerlingen hadden jullie zien liggen kronkelen van de pijn of niet’ Zei Jellie, iedereen keek naar haar alsof ze haar voor het eerst zagen en ze zei ‘Wat?’.
‘Niks maar je was zo stil het leek wel of je dood was.’ Zei George en iedereen lachte, zelfs Jellie. ‘Ja, de meester had ons gezien maar Megan was slim om te zeggen.’ Ik nam het over en zei wat ik toen ook had gezegd. “Een beer… Het viel ons aan.”
Karolina ging verder. ‘Ze had net haar rok gescheurd aan een tak en een diepe snee in haar been, allemaal slim bedacht en daarna deed ze alsof ze dood was.’ Zei Karolina.
‘Ja , het was moeilijk om niet meer te bewegen van de pijn maar het werkte’ Zei ik triomfantelijk.
‘Nou en toen hadden ze ons mee genomen en hadden ze ons begraven, maar voordat we onder de grond werden gestopt glipte we er snel tussen uit.’ Zei Karolina.
‘Dus nu liggen er 3 lege kisten onder de grond’ vroeg Ewan die bewonderend naar ons keek.
‘Hoe laat is het eigenlijk?’ vroeg Jellie.
‘Het is…’ Begon George en rende weg en kwam 2 seconden later weer te voorschijn op zijn stoel. ‘Het is bijna half 6 en het begint al aardig donker te worden’.
‘George ik had ook op mijn horloge kunnen kijken’ Zei Ewan.
‘Je weet dat ik van rennen houd.’
‘Oké,’ Zei David en hij sprong van zijn stoel. ‘laten we naar buiten gaan.’ Zei hij en stond al bij de deur Jackson en Ewan stonden al achter hem. ‘Oké, we komen.’ Zei Karolina met een brede glimlach, we liepen naar de deur en liepen de schemering in.