Chapter 4

David keek me aan en zijn hoofd gebaarde naar de gang, ik begreep hem maar ik vroeg me af waarom moet ik naar de gang komen maar ik liep naar de gang, Emma pakte mijn hand vast. Ik knikte naar haar en ze liet mijn hand los. David stond al in de gang. Ik deed de deur open, stapte naar binnen en deed zachtjes de deur weer dicht en stond recht tegen over David.
‘Euhm… wat deden jullie eigenlijk met z’n 3en in het bos?’ Vroeg David. ‘We waren aan het bedenken waar we naar toe zouden gaan, maar we wisten niks dus gingen we naar ons geboorteland toe.’ Zei ik.
‘Ow maar gaan jullie dadelijk weer weg of blijven jullie?’ Zei David.
‘Dat weet ik niet, dat zou ik met Emma en Karolina moeten overleggen.’ Zei ik.
‘Noor kom eens’ Zei David en ik keek hem raar aan en toen stond Noor langs me.
‘Ze vinden het goed’
Ik keek van Noor naar David en vroeg aan David ’Wat is er?’.
‘Sommige vampieren hebben extra gaves zoals, George die heeft een gave waar mee hij dingen kan verplaatsen zonder aan te raken, Ewan kan met andere wezens praten, Noor kan de gedachtes van mensen lezen door ze recht in de ogen te kijken en ik kan onzichtbaar worden en andere ook onzichtbaar maken’ Zei David.
‘Dat wist ik niet, zou ik ook gaves kunnen hebben of Emma of Karolina?’ Vroeg ik en keek David hoopvol aan. Alsof hij dat nu meteen kon vertellen door alleen maar naar me te kijken of ik een gave had.
‘Ik weet het niet, we zouden het uit kunnen testen als jullie blijven.’ Zei David.
‘Ja, natuurlijk blijven we. Wat heeft het voor zin om rond te dwalen in het bos of hier gezellig met z’n 10e rond te hangen’ Zei ik.
‘Weet ik veel.’ Zei David.
‘Ik weet niet of je veel weet, David.’ Grapte Ik.
‘We blijven wel hoor als jullie dat graag willen’.
‘Yes’ Juichte David en hij gaf me een knuffel. Het voelde raar, maar ook prettig. Een knuffel, dat heb ik al lang niet meer gehad.
‘Maar David.’
‘Ja?’
‘Hebben Jackson, Katherine en Jellie dan geen gave?’
‘Nee, zij hebben geen gave, want niet alle vampiers hebben een gave.’ Zei David simpel.