Hs 12 - Lynn + Chanyeol?

(Door Lynn)
Ik ruk me los en ren Chanyeol achterna. Het is helemaal uit de hand gelopen! Ik wou gewoon wat flirten met Sven. Zorgen dat Chanyeol een beetje jaloers zou worden, waardoor hij me meer aandacht zou schenken. Maar het was niet mijn bedoelingecht met Sven te zoenen. Hij is mijn type niet. Ik val op Aziaten. Die een beetje verantwoordelijkheidsgevoel hebben en aardig zijn. Het tegenovergestelde van Sven dus. "Chan! Chan! Wacht!", schreeuw ik. Hij houdt verschrikt op met lopen en draait zich naar me om. "Ja, wat? Heb jij me nog wat te zeggen? Ik geloof dat ik wel genoeg gezien heb!" Ik krijg tranen in mijn ogen. "Het spijt me. Dit wilde ik echt niet. Ik hou alleen van jou." Even lijkt hij te zwichten maar dan antwoordt hij: "Ja, vast, wat zou jij doen in mijn plaats? Je zou kwaad zijn en me nooit meer willen zien. Ik denk dat ik even helemaal klaar met je ben, Lynn Taylor!" Ik bijt op mijn lip. Wat hij zegt is wel waar. Ik zou inderdaad zo reageren. Maar het laatste gedeelte vind ik het ergst. "Bedoel je, dat je het ui...uitmaakt?", vraag ik. Hij zucht maar knikt dan. "Alsjeblieft, Chan, geef me nou nog één kans! Ik zal het niet verpesten!", smeek ik, alhoewel ik niet het gevoel heb, dat het zin heeft. Hij schudt zijn hoofd, draait zich om en loopt weg. "Alsjeblieft!", roep ik wanhopig uit. Ik heb me nog nooit zo gevoeld. Chanyeol antwoordt niet meer en langzaam verdwijnt hij uit mijn gezichtsveld. Het voelt alsof hij daarmee ook uit mijn leven verdwijnt. Huilend zak ik op de grond neer.

Na een tijdje gehuild te hebben, voel ik me een heel klein beetje beter en ga ik naar mijn kamer, waar Inge, Leslie, Silke en Rein zitten. "Hee, was jij niet bij Kwallemans?", vraagt Rein lachend. Ik weet dat hij Sven bedoelt, maar toch denk ik weer aan Chanyeol en begin te huilen. "Wat is er?", vraagt Inge bezorgd en ze omhelst me. Ik ga op mijn bed zitten en zeg: "Chanyeol is kwaad op me." Inge komt naast me zitten en slaat troostend een arm om me heen. "Waarom?", vraagt ze. Ik schud mijn hoofd, als teken dat ik daar niet over wil praten en huil nog harder. Inge kijkt me begrijpend aan. Als ze eens wist wat er gebeurd is, was ze vast zo niet meer zo lief. Ik huil nog harder.

Maandagochtend stap ik het lokaal van Latijn binnen. Ik heb Chanyeol tijdens het ontbijt niet aangekeken. Maar het ergste is wel dat hij geen kracht heeft. De leerkrachten weten dat nog niet. Maar ik denk niet dat Chanyeol het hen vrijwillig zal komen vertellen. Ik zucht.



Ik vind het echt zo erg voor Lynn dat het uit is met Chanyeol. Ik heb geen flauw idee wat er gebeurd is, maar dat Lynn spijt heeft, weet ik wel. In de pauzes ben ik ook vaak bij haar, maar soms wil ze alleen zijn. Zoals Chanyeol ook zo vaak doet. Misschien wil ze zich in hem inleven of zo. Of misschien wil ze gewoon nadenken. Ook op dit moment loopt ze ergens in haar eentje rond dus ga ik met Leslie in het park zitten. Iedereen zit binnen omdat het een beetje regent en het best wel regent, maar dat kan ons niet schelen. Ik ga dicht tegen Leslie aan zitten. Hij drukt me stevig tegen zich aan en zo zitten we een tijdje zwijgend naast elkaar. "Inge, ik hou van jou", fluistert hij dan. "Ik ook van jou", antwoord ik als een automatisme, maar ik besef dat het waar is. We omhelzen elkaar alsof we elkaar nooit meer los willen laten. Uiteindelijk doen we dat toch en gaan weer naast elkaar zitten, zoals net. Mijn hoofd op zijn schouder. "Inge?", vraagt hij dan. "Mja?" "Heb je al gehoord van het optreden?" Ik ga wat rechter zitten en schudt mijn hoofd. "Op het einde van de documentaire komt er een groot optreden. Iedereen mag wat doen. Chanyeol heeft zelfs gezegd dat hij zijn vrienden uit Zuid-Korea en China daarvoor hierheen stuurt. Zullen wij dan samen dansen?" Hij klinkt zo schattig verlegen. "Natuurlijk!", antwoord ik blij. Hij glimlacht ,"We zullen iedereen eens laten zien wat we kunnen, he!" Ik lach. Zo ken ik hem. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. "I love you", fluister ik zacht. "I love you too", antwoordt hij. Ik weet dat hij het meent.