Chapter 4.

'Cristine'mompel ik zacht. Denkt hij nou echt dat ik zijn hand ga vastpakken. Hij trekt zijn hand langzaam terug. 'Mag ik nu weer terug naar me ouders?' Hij schudt zijn hoofd. 'Ik wil je even meenemen naar mijn huis, is dat goed?' 'Nee, wat denk jij. Ik ben net bijna vermoordt, en jij denkt dat ik even mee wil naar jouw huis. Ben je gek? Misschien ben je wel een pedofiel.' Roep ik boos. Ik draai me om, en begin te lopen. Ik zie allemaal bomen, volgensmij ben ik in een bos. Ik draai me weer om. 'Waar zijn we?' Hij kijkt even om zich heen. 'In een bos'zegt hij glimlachend. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Joh, echtwaar? Daar was ik nog niet achtergekomen, maar nu even serieus. Waar zijn we?' Dat joch irriteert me als de pest. 'Vlak bij m'n huis, kom maar mee.' Hij draait zich om en begint te lopen. 'Ja, hallo, ik wil naar m'n ouders. Snap je dat woord? Ouders. Nou daar wil ik heen.' Hij glimlacht, maar loopt gewoon verder. 'Wat heb je liever? Hier blijven, en opgegeten worden, of mee naar mijn huis, naar m'n familie, waar je kan blijven leven?' roept hij naar me. 'Zijn er hier dieren? Van die beesten die me kunnen opeten!' schreeuw ik verbaasd. Hij knikt glimlachend. Ik loop naar hem toe. 'Mijn huis dan maar?' zegt hij lachend. Ik knik boos. 'Beter dat, dan hier blijven'mompel ik.