Luke × 012

Calum en Michael waren inmiddels naar bed gegaan, dus nu zaten alleen ik en Ashton nog hier. Ashton zat helemaal aan de andere kant van de bank en staarde naar de grond. Ik beet op mijn lip. Zou hij boos zijn van de zoen van net? Maar hij kuste mij toch ook terug?
"Sorry. Sorry voor dit alles," mompelde hij ineens, waardoor ik hem een beetje verbaasd aankeek. Hij stond op en bedankte me, omdat ik hem altijd hielp, zei hij. Hierna liep hij door naar de keuken, mij alleen achterlatend.
Ik staarde hem alleen maar glazig na. De grote hoeveelheid alcohol die in mijn lichaam zat, deed nog steeds zijn werk en zorgde ervoor dat al mijn gedachtes van dit moment door elkaar liepen, het was één grote warboel daar nu.
Ik liep naar de keuken en glimlachte toen ik Ashton zag. Ik ging achter hem staan en sloeg mijn beide armen stevig om hem heen. "Blijf bij me, Ash," zei ik zacht en met dubbele tong, terwijl ik mijn hoofd tegen zijn rug legde.
Ashton draaide zich voorzichtig om in mijn armen en maakte zich toen los uit mijn greep. "Niet doen Luke, je bent dronken," mompelde hij en liep de trap op naar boven.
"W-wacht op mij," bracht ik, volgens mij onverstaanbaar, uit. Ik liep achter hem aan en probeerde, midden op de trap, op zijn rug te springen, wat niet lukte. De alcohol leek nu pas écht toe te slaan. Als een lappenpop viel ik half naar beneden, mijn lichaam voelde zo zwaar en ik was zo ongecontroleerd bezig dat ik Ashton ook bijna nog naar beneden trok. Gelukkig viel ik niet erg hard en in plaats van op te staan barstte ik in een soort gegiechel uit. Mijn lachbui leek niet meer te stoppen en ik hoorde Ashton, die nog steeds een paar treden boven mij stond, diep zuchten. Hij liep naar mij toe en schoof zijn gespierde armen onder mijn lichaam. Het ging ietwat moeizaam, maar hij wist mij toen toch de lucht in de te krijgen. De eerste paar stappen wankelde hij even, maar uiteindelijk wist hij me zonder nog enkele moeite naar boven te tillen. Ik had mijn armen meteen stevig om zijn nek geslagen, mijn hoofd weer op zijn borst gelegd en zijn geur opgesnoven. Hij rook zo verschrikkelijk goed op dit moment.
Hij liep door naar mijn kamer en legde mij op het bed neer. Alleen zaten mijn armen nog steeds om zijn nek geklemd, waardoor ik hem meetrok en hij zijn evenwicht verloor. Ineens lag hij dan ook bovenop mij, waardoor ik opnieuw begon te lachen. Hij schudde zuchtend zijn hoofd, maakte mijn armen los en stond weer recht. Ik zag hem ernstig twijfelen en op zijn lip bijten, maar toen gingen zijn handen aarzelend naar de onderkant van mijn shirt. Hij trok de stof over mijn hoofd, wat daarna als een hoopje op de grond belandde. Ook mijn broek trok hij uit, zodat ik nu alleen nog maar in een boxer lag.
Hij legde de deken over mij heen. "Welterusten Luke," mompelde hij en wilde weglopen, maar ik sloot mijn hand om zijn pols. "Blijf b-bij me, Ash, alsjeblieft, anders kan ik niet s-slapen," lalde ik.
"Je slaapt altijd zonder mij, Luke, dus waarom nu niet?" zuchtte hij. Ik zette mijn allerzieligste gezichtje op en glimlachte daarna tevreden toen hij terug liep. Ook hij stond niet veel later alleen nog maar in een boxer. Zodra hij merkte dat ik naar zijn perfecte lichaam - want dat was het zeker en misschien ook nog wel te zacht uitgedrukt - staarde, werd hij rood en kroop snel onder de deken.
Ik glimlachte en schoof naar hem toe, om me opnieuw als een koala aan hem vast te klemmen, met zowel mijn armen als benen om hem heen geslagen. "Slaap lekker, Ash."
Voor de zoveelste keer deze avond hoorde ik hem nog één keer zuchten. "Slaap lekker, Lukey."