O45.
Daar zaten we dan uren lang in zijn auto, zonder enig woord gezegd te hebben. Ze is stiller dan dat ze ooit geweest is. ‘Wat zit je steeds te gapen, ben je zo moe?’ Vroeg ik na een lange tijd om de stilte te verbreken. Ze knikte van niet, ik zag aan haar dat ze koud had, dus ik besloot de auto te stoppen en een vest te pakken. ‘Dankjewel, Bill.’ Waren de enige woorden die uit haar mond kwamen.
De stilte ging verder zoals elke minuut dat we in de auto zaten. Ik vraag mij echt af wat ik weer fout gedaan heb, dat ze geen woord zegt. Volgens Tom was dit de manier om het goed te maken, maar dat werkt niet zonder enige uitwisseling van woorden. ‘Is er iets aan de hand, Audrey?’ Ze knikte van niet en het was weer stil.
Ik stopte langs de weg, hopend geen ruzie met haar te krijgen door wat ik nu ging doen.
Audrey point of view
Bill stopte de auto langs de weg. Daar stonden we dan bij een tankstation op de parkeerplaats. ‘Als je het niet leuk vindt dan kunnen we nu terug rijden, dan heb je nergens last van. Je ziet er niet echt positief uit op dit moment.’ De woorden die uit zijn mond kwamen, direct en assertief. Ze lieten mij schrikken. Ik knikte en was verbaasd door zijn woorden, wat moest ik zeggen?
Na enkele seconden durfde ik iets te zeggen. ‘Ik vind het allemaal erg fijn en lief wat je doet, alleen ik ben ergens bang voor..’ Hij keek mij vragend aan, wachtend op de woorden die ik nu uit mijn mond liet gaan. ‘Waar ben je bang voor?’ Ik keek even weg, ik wilde niet in zijn ogen kijken. De ogen waarvan ik elk moment van de dag door zou gaan smelten. ‘Ik ben bang dat als ik mijn hart weer aan jou geef, dat het mis gaat. Zoals iedere keer tot nu toe. Ik wil gelukkig zijn, Bill.’
Twijfelend keek hij mij aan. ‘Ik wil ook gelukkig zijn.’ Daar zaten we dan in de auto op de parkeerplaats, starend naar elkaar, wetend dat wij beide geen woord wilde zeggen. ‘Met jou.’ Kwam er na enkele seconden uit zijn mond.
Er zijn nog geen reacties.