Eleven | Afire love
Lieve Jasper,
Daar sta je dan, of na ja, ren je. Heen en weer het veld over. Hard aan het trainen om het belangrijkste moment in je carrière waar te kunnen maken. Maanden, nee jaren, heb je hier naar toegewerkt. Je hebt je kunnen aansluiten aan een team waar je vanaf kleins af aan van droomde. Nu is het moment daar gekomen dat je jezelf moet laten zien. Jezelf moet bewijzen tegen over iedereen hier. Met trots zit ik hier in het zonnetje te genieten. Samen met de rest van de jongens zijn jullie elkaar aan het uitdagen, dat is wat jullie al team enorm sterk maakt. Ik geloof in jullie, ik geloof in jou.
Voor ons komt het moment steeds ietsjes dichterbij. Het moment dat we opnieuw beginnen aan onze toekomst. Nee, niet opnieuw. Ik zou nooit met jou opnieuw willen beginnen. Want wat wij samen hebben meegemaakt is wat ons ‘ons’ maakt. Wie we samen zijn. Alles wat tegen zat heeft ons meer naar elkaar toegebracht, heeft ons sterker gemaakt. We beginnen aan een nieuw stukje van onze toekomst. We laten het kleine achter ons, en zoeken het grote op. Waar we beide onze carrières kunnen gaan waarmaken. Waar we samen thuis kunnen komen. Waar we samen altijd onszelf kunnen zijn, en waar we écht samen zijn. Ik wil ons plekje afhebben wanneer je terug komt van trainingskamp. Zodat je veilig thuis kan komen en je een plek hebt waar je altijd naar kan verlangen. Ik weet dat je er niet lang zou zijn wanneer je thuis komt. Want snel daarna vertrekken we samen weer voor een maand. Ja, ik geloof dat ik juichend in het warme Brazilië op de tribune kan zitten. Een traantje kan wegpinken als ik je in de line-up zie staan, voluit het volkslied zingt. Op het moment dat ik dit schrijf krijg ik verschillende foto’s binnen van je ouders. Jouw vader is op het moment druk bezig om het bed in elkaar te zetten en op de juiste plek te zetten, dat terwijl jouw moeder de potten en pannen aan het uitzoeken is. ‘Jullie hebben te veel,’ is er tegen me gezegd. En wij maar denken dat we nog heel wat moesten aanschaffen.
Lief, ik wil dat als ik je straks oppik vanaf het vliegveld na je trainingskamp dat ik je thuis kan brengen in Amsterdam. Ik wil dat je je veilig voelt, een plek waar je jezelf kan zijn. Ik wil dat je thuis komt in een woning waar we samen alle moeilijke tijden achter ons laten, en waar we alles verslaan wat op ons pad komt. Ook nu met lieve opa niet al te best meer gaat, wil ik dat je met een tevreden gevoel terug gaat naar Nederland, naar huis. Opa zal trots op je zijn. Nee, opa is trots op je. Als het moment komt, en iedereen weet dat die komt, dat opa er voor kiest om te gaan weten we dat het goed is. Maar we weten ook dat we een zware tijd gemoed gaan. Je moet gaan vechten om zijn trots hoog te houden, je moet jezelf gaan bewijzen tegenover hem. Hij is een belangrijk punt geweest in je carrière op wie je altijd kon terugvallen. Hij gaf je de informatie die je als kleine jongen nodig had. Hij gaf je de support die je als keeper bij NEC nodig had. Hij gaf je de hoop die je nodig had toen je bankzitter bij AFC Ajax was. Hij is nummer één, dat zal hij altijd blijven.
Jasper, ik wil dat je weet dat als je straks thuis komt dat het officieel van ons is. Samen kunnen we verder gaan en samen gaan wij er wat moois van maken. Mijn toekomst met jou is niet uitstippelt, nee. Ik leef met jou van dag tot dag. Zodat alles als een grote verassing kan gaan komen. Planningen van trouwen, kinderen krijgen en samen eindigen in een bejaardentehuis hebben we niet. Ik weet dat alles goed zit. Ik weet dat ik een toekomst met jou ga hebben, en het maakt me niet uit hoe die gaat lopen. Jij zal altijd een deel van mijn leven zijn, Jasper. Jij hebt mij het positieve in het leven laten zien, jij liet me het licht zien wanneer ik alles donker zag. Jij geeft me die liefde die ik jaren lang miste. Jij laat me het goede zien in dingen die ik zie als een moeilijke bedoeling. Jij laat me weer zien wat leven is. Bij jou ben ik veilig, bij jou kan ik thuiskomen.
Lief, ik ben trots op je. Elke stap die je zet in je carrière is een stap waar je lang over na moet denken. Je neemt soms een stap terug, om er vervolgens weer twee vooruit te nemen. Ik ben trots op je. Je hebt een doorzettingsvermogen waar iedereen van kan dromen. Je zou nooit opgeven. Jij zou moeten vechten tot het bittere einde, net zolang totdat je hebt bereikt wat je altijd al wou. Het maakt me soms jaloers, omdat ik snel opgeef als iets me niet lukt. Maar jij laat me ook zien dat opgeven niet altijd een optie is. ‘Van opgeven leer je niks,’ Harde woorden die je dan kan zeggen, en waar ik je kop van je lichaam kan trekken. Maar ik weet dat je gelijk hebt, alleen zal ik dat nooit toegeven op dat moment.
Lieve Jasper,
Jij bent mijn trots. Jij bent mijn alles.
Ik zou je nooit opgeven voor wie dan ook. Jij bent de gene aan wie ik mijn liefde geef.
Ik hou van je, lief.
Ontzettend veel.
Reageer (2)
Mooi geschreven xx
1 decennium geledenjij moet schrijfster worden van beroep!
1 decennium geledenwauw...
heb even geen andere woorden ervoor.