O36.
Gisteren het gesprek gehad. Erger kon het niet, ik kon kiezen tussen ontslag of met de jongens mee op tour. Dan werd ik toch echt liever betaald als ik lag te slapen dan ontslag. En wie weet, misschien kom ik nog wel een leuk iemand tegen?
X. A.
Daar zat ik dan, binnen nu en een aantal weken zouden we weg gaan. ‘Dat betekend dus dat ik nu geen inkomen heb en niet kan winkelen zolang ik hier stil zit?’ De jongens knikten. ‘Ik eis mijn oude baan terug! Alsjeblieft, ik wil gewoon winkelen. Mijn kleding’ ik was even stil ‘is niet goed.’ Ze keken mij apart aan. Ik drukte de laptop dicht, er zijn te veel leuke artikelen online. Ik moest op mijn geld gaan letten, erg weinig roken dus ook.
‘Ga je mee roken Audrey?’ Bill stond naast mij. ‘Nee, kan niet! Ik moet op mijn geld letten.’ Hij kwam naast mij zitten. ‘Het was een grapje, je krijgt alles.’ Ik begon te lachen. ‘Dat gaat niet gebeuren. Ga maar roken, we hebben het er zo over.’ Ik drukte de televisie aan zapte was tussen programma’s door. ‘Audrey we gaan lunchen, ga je mee?’ Ik knikte van niet en bleef zitten. Weer klapte ik de laptop open. De deur sloot, maar na 5 minuten werd hij weer geopend. ‘Je gaat mee lunchen.’ Ik keek hem geërgerd aan. ‘Nee, Bill. Ik blijf hier.’ Hij knikte en hij bleef naast mij zitten. Hij zat even op zijn telefoon en ik hoorde Tom weg rijden. Na een aantal rondjes door het huis te hebben gelopen, was ik het zat. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik liep naar buiten richting het park en al snel volgde Bill mij. ‘Audrey, luister eens.’ Ik ging op het bankje zitten en hij kwam er naast.
‘We zijn nu een aantal dagen bij Simone geweest, we gaan naar ons eigen huis. Ga je mee?’
Er zijn nog geen reacties.