9. Not Like Other Girls| Thank You For Your Trust.

2 Dagen later:

Stef en ik kijken op de lijst op het bord. Ik hoop zó dat ik mee mag doen. De lijst staat niet op volgorde, gelukkig. Langzaam ga ik de lijst na terwijl ik de namen zacht mompel. Yes, daar staat mijn naam: Naomi. Ik ben door, Jippie. ‘Stef kijk, ik ben door!’ en ik wijs haar waar mijn naam staat. ‘Gefeliciteerd, ik wist het wel, je bent gewoon echt goed, nu moet je je bedenken welk liedje je de volgende keer gaat zingen. Het moet een heel liedje zijn dit keer, en je moet het goed kennen.’ ‘Ik weet het, ik heb er al een paar in gedachten maar ik kan nog niet kiezen.’ Stef kijkt me ineens hoopvol aan. Ik kijk haar aan met een opgetrokken wenkbrauw tot ik door heb waar ze aan denkt. Ooh No Way, Never Nooit dat ik dat ga doen. ‘Forget It Stef, ik ga echt never nooit Justin Biebertje zingen.’ Ze kijkt teleurgesteld. ‘Waarom niet, dan weet ik zeker dat je doorgaat, iedereen is fan van hem.’ Ik kijk haar beledigt aan. ‘Ooh ja, je iedereen fan van Jezus? Nou dan ben ik zeker een niemand.’ ‘Zo bedoel ik het niet, ik bedoel gewoon dat als je het doet dat veel kinderen op je gaan stemmen en dat je dan door gaat.’ Nu voel ik me echt beledigt. Wat denkt ze wel niet! Het lef om dat te zeggen. Ik voel me kwaad worden. ‘Ik snap het al, dus als al die mensen op me stemmen omdat ik een liedje van Justin Baby zing ga ik door?’ Ze heeft het echt niet door. ‘Ja precies, zo win je zeker.’ Ik moet me inhouden om haar niet te slaan of om ook maar te gaan schreeuwen (wat heel moeilijk is). ‘In andere woorden, ik kan niet winnen op eigen kracht, ze stemmen alleen op Justin Bieber en niet op mijn. Natuurlijk wat doe ik er ook toe, ik ben onbelangrijk. Zelfs jij kan het niks schelen. Jij ben gewoon fan van die Justin en ik doe er niet toe. Leuk om te weten dat je zoveel vertrouwen in me hebt.’ Ik loop boos weg. Hou durft ze, alsof ik niks kan. Ik heb haar niet nodig, die mensen niet en Baby al helemaal niet. Ik heb niemand nodig, alleen mezelf. Ik kan alleen op mezelf vertrouwen. Ik loop kwaad naar buiten om af te koelen. Als ik eenmaal boos ben is het moeilijk om in te dimmen. Ik wil het wel maar aan de andere kant ook weer niet. Dat is het rare aan mij. Ik ga op een stenen bankje zitten om na te denken. Ik wil al mijn hele leven zangeres worden, ik danste en zong al op jonge leeftijd. Helaas kan ik geen instrument bespelen maar ik probeer toch om een melodie voor mijn liedjes te verzinnen. Ik had vroeger weinig zelfvertrouwen omdat ik op de basisschool werd gepest door een meisje dat echt zielig is. Nu ik op de middelbare school zit durft ze niet meer. Daardoor durfde ik me niet goed te uiten hoe ik werkelijk ben. Dat ik niet hou van normaal zijn. Laatst had ik mijn moed bijeen geschraapt en anders gedaan. Nu doe ik niks anders meer. Ik hou me nog wel altijd vast aan mijn droom. Een wereldberoemde zangeres worden. Stef heeft met altijd gesteund net als mijn ouders. Nu doe ik zo tegen Stef, ze is wel wat van me gewend, ook dat ik soms zo kan doen. Ik heb haar gekwetst. Dat was niet mijn bedoeling, ik was gewoon zo boos dat ze geen vertrouwen in me had. ‘Dat had ik niet mogen zeggen, het spijt me.’ Ik kijk om en zie Stef naast me zitten. ‘Het spijt me ook dat ik zo gemeen tegen je deed, ik weet dat je me alleen wilt helpen maar ik kreeg gewoon het idee dat je geen vertrouwen in me had.’ ‘Dat is niet zo, ik dacht er niet zo bij na wat ik dacht.’ Ik vraag onzeker of het weer goed is. ‘Natuurlijk, jij bent mijn beste vriendin en dat zal altijd zo blijven.’ We geven elkaar een knuffel lopen terug naar school. Net als we weer terug in school zijn gaat de bel dat de pauze over is. We steken onze armen door elkaar en lopen zo naar de les toe met alle ogen op ons gericht. ‘Mag ik nog wel mee met je volgende optreden?’ ‘Natuurlijk, wie moet me anders aanmoedigen?’ ‘Niemand,’ zeggen we tegelijk.

Meer mensen die het lezen? Nodig vrienden uit, hoe meer zielen, hoe meer vreugd!