Hoofdstuk 9. Romantiek in het spel?

Iedereen keek verbaast naar Eric, die naar de nieuwe jongen rende en hem omarmde. "Wow Bobby! Wat is dat een tijd geleden." Bobby was een beetje verbaast. "Eric, jij... Jij was toch naar Amerika verhuist?" Eric lachte even en krabde met zijn hand achter zijn hoofd. "Hahaha, ja... Dat is een lang verhaal." "En dat verhaal vertel je maar morgen aan hem Eric." Eric keek de coach verbaast aan. "Maar coach..." "Geen tegenspraak Eagle! Het is al na middernacht geweest en jullie moeten morgen vroeg op. Wallside, Blaze en Evans mogen nog even blijven." Kevin mopperde zachtjes, maar toen de coach hem boos aankeek, was hij de eerste die de keuken was uitgelopen.
"Ik wil een verslag. NU!" Mark keek zijn vader verbaast aan. "Een verslag?" "Mark, en je echt zo dom? Jij, Jack en ik zijn geroepen. Het gaat over de Inazuma Knal..." Mark kleurde rood en ging met zijn hand door zijn haren. "Euh, oja dat klopt." Mark kuchte een paar keer, hij kon wel door de grond zakken. "Dus, waar blijf dat verslag? Zijn jullie er überhaupt wel mee bezig geweest? " "Ja coach, maar...." "Maar wat Blaze?" "Het gaat niet werken. Jack heeft last van hoogtevrees. Jack maakt zich klein, waardoor ik de sprong niet kan maken. Hierdoor raken we beiden uit evenwicht en vallen we als bakstenen uit de lucht." De coach zuchtte diep. "Klopt dit Wallside?" Jack gaf een kort knikje. "Ja coach. Axel spreekt de waarheid. Maar alstublieft het is Axel zijn schuld niet. Straf mij alleen!" Mark keek verbaast naar zijn vader. 'Straft hij mensen als ze een hissatsu niet goed uitvoeren?' "Dat zal ik ook zeker doen Jack. Ook al had jij de moed opgegeven... Axel ging door. In zijn eentje. Hij oefende op een stukje hout dat hij aan de boom had gehangen. Nathan en Mark kwamen hem ook nog helpen, maar hebben zij wat te doen met die hissatsu? NEE! Mark, je kunt trouwens gaan... Oja, fijn dat de Axel steunde." Mark liep de keuken uit en op dat moment hoorde hij Jack huilen. "VERDOMME JACK! BEN JE DAN ECHT ZO SLECHT! EEN TAAK HAD MAAR EENTJE! EN DIE KAN JE GEEN EENS WAARMAKEN!" Vervolgens ging de deur dicht en hoorde Mark niks meer. Stilletjes liep Mark door naar zijn kamer. Vlak voordat hij zijn kamer inging zag hij Aphrodite op de gang lopen. 'Wat is hij aan het doen?'

De volgende ochtend werd iedereen om vier uur wakker gemaakt. Tijdens het ontbijt hield de coach een kleine bijeenkomst en liet een videotape zijn van Wild, Raimons volgende tegenstander. Het was beangstigend om te zien. Moest Raimon echt tegen beesten spelen?

"Dit is dus Wild. Snappen jullie hoe belangrijk de Inazuma knal is?" De coach keek richting Jack en Axel. "Morgen is de wedstrijddag. Ik wil dat jullie het vandaag onder de knie krijgen. De training is vanmiddag om vier uur. Jack en Axel beginnen nu al. De rest heeft vrij." De coach liep zijn kamer in en je hoorde dat hij de deur op slot deed. Mark strekte zich wat uit en keek naar zijn team. "Dus wat gaan jullie doen jongens?"
"Gewoon chillen. Dat heb ik wel nodig!" mopperde Kevin.
"Er is hier vlakbij een bibliotheek, ik hoop dat ik daar wat leuks te weten kan komen." zei Willy
"Een rondje joggen dan maar. M'n conditie moet op pijl blijven." gilde Nathan vlak bij de uitgang van de deur.
Scotty ging weer slapen, Eric en Bobby gingen samen chillen, Shawn was al teruggetrokken op zijn kamer en Aphrodite ging bij Kevin zitten. Timmy was overigens nergens meer te bekennen. Mark besloot de stad in te gaan. Dan kon hij zich goed ontspannen.

"Wat zoek je?" Mark schrok en draaide zijn gezicht van de kaart naar het geluid achter zich. Een mooi meisje van ongeveer zijn leeftijd stond achter hem. Mark was helemaal in trans. Het meisje had prachtige bruinen krullen, die geweldig bij haar bruine ogen pasten. Ze had ongeveer Mark's lengte en was mooi slank. Ze droeg een wit bloesje met een paarse strik, die weer paste hij het paarse rokje dat ze droeg. "Hallo, wat zoek je?" Mark schudde snel zijn hoofd en ontwaakte uit zijn trans. "O euh... Hoi. Wat ik zoek? Ja, als ik dat eens zou weten...." Het meisje giechelde even. "Je bent hier niet zo bekend hé?" nadat ze dat had gezegd, stak ze haar hand uit. "Aangenaam, ik ben Nelly Raimon." Mark's mond viel open van verbazing. 'Dit is de dochter van het hoofd van ons voetbalbestuur.' Mark schudde de hand met Nelly "Hoi aangenaam!" "En mag ik jou naam ook weten?" Mark kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. "O ja. Tuurlijk. Mark Evans." "Ben jij de zoon van David Evans?" "Euh ja, dat klopt. Hoezo ken je hem?" "Ach ja... Ik heb zo bronnen. Maar goed... Je bent hier, maar volgens mij keek jij op de verkeerde plattegrond. Je moet deze hebben. Waar moet je heen?" Mark keek op zijn horloge en zag dat het bijna vier uur was. "Shit! Ik moet naar de training!" "Training?" vroeg Nelly verbaast. "Ja, de voetbaltraining. Ik ben lid van het Raimon voetbalteam. Ik ben de keeper en aanvoerder van het team." 'Aanvoerder? Dan mag je zeker niet te laat komen. Kom met mij mee. Ik moet toch die kant op." Mark was verbaast, maar besloot Nelly toch te volgen. Ze kwamen uit bij een grote zwarte limousine. "Kom op, stap in!" zei Nelly, terwijl ze zelf instapte. "Charles, richting Raimons trainingskamp." "Maar natuurlijk Juffrouw. " Mark snapte er niks van. Er was zoveel gebeurd in een korte tijd. "Wil je wat drinken? Iets te eten?" "Een glas water is voldoende." stotterde Mark. Nelly overhandigde hem het glas met water. Mark kon echter alleen maar naar haar mooie bruine ogen kijken, waar hij telkens weer in wegzonk. "Mark?! Je water." Mark schrok opnieuw wakker uit zijn trans. "O ja... Dank je!"
'Kom op Mark! Je moet het nu doen. Misschien zie je haar nooit meer!'
De limousine stopte en Charles opende de deur aan Mark's kant. "Juffrouw, Mijnheer we zijn op de bestemming gearriveerd." "Nelly? Kom je morgen naar de wedstrijd kijken? Tegen Wild." 'Kom op Mark? Is dat alles wat je kunt bedenken? Vroeg haar nummer, maakte een afspraakje of zoende haar gewoon!' de stemmen in Mark's hoofd gingen maar door. Mark dacht achteraf dat al deze keuzes veel beter waren, maar tot verbazing knikte Nelly. "Het lijkt me leuk je te zien spelen Mark." Er trad een glimlach op haar gezicht. Mark was in de wolken...

"EVANS! WAAROM WAS JE ZO LAAT?" Mark stond met gebogen hoofd voor zijn vader. "Sorry coach, ik was verdwaald." "Dat zeggen ze allemaal. Hup het doel in jij!" Mark knikte naar zijn vader en ging onder de lat staan. Toen richting de hoek links onderin dook, zag hij in zijn ooghoeken dat Nelly aan de zijlijn van het veld stond en met zijn vader aan het praten was.
"MARK!" Mark hoorde opeens Axel schreeuwen, toen hij omkeek zag hij een bal, die nog geen meter van zijn hoofd verwijderd was. Daarna zag Mark alleen nog zwart.