De droom

‘Wakker worden, rozemarijn'. Roos deed haar ogen halfopen. Meteen was ze klaarwakker.
Ze was niet in haar bed. Ze was niet in haar huis. Ze was.... Waar was ze? Overal waar ze keek zag ze een een soort van lichtpaarse mist, en ze stond er gewoon op alsof het grond was. ' is er iets?' Klonk een stem. Maar waar roos ook keek, ze zag niemand. Toen kwam er plotseling een vrouw uit de mist lopen. De vrouw was spierwit, alsof ze nog nooit in de zon had gezeten. Ze had lange blonde haren met witte bloemen erin. En haar jurk was even paars als de mist zelf, en het leek ook gewoon over te gaan vanonderen. De vrouw liep naar roos toe en zei: 'Rozemarijn, na al die jaren is het eindelijk zo ver. Nu je 13 bent geworden, komt de keuze. Weet je het al?' Roos wou iets zeggen maar haar stembanden deden niet mee. De vrouw vroeg weer of ze het al wist. Uiteindelijk zei Roos: 'wat moet ik al weten, mevrouw...eh......' 'Jasmijn' was het antwoord. 'Noem me maar Jasmijn'. Roos vervolgde : ' welke keus moet ik maken?' Jasmijn antwoorde weer: ' of je je kado wilt aannemen'. ' en nu is dit een droom, maar als je ja zegt zal je het ook echt krijgen'. Roos dacht even na. Wat kan er nou mis zijn met een kado? ' ik neem het aan, Jasmijn'. 'Zoals je wilt.' Alles vervaagde opeens, en toen lag ze in haar bed. Was het echt? Ze keek even rond. Nou, een kado zag ze niet, dus het zal wel. Gerustgesteld viel ze weer in slaap.