Goodnight kiss

Het was nu twee weken later. Wonder en de andere zieken paarden en veulens waren er gelukkig weer bovenop gekomen.
Wonder moest nu wel weer helemaal opnieuw beginnen. Ze zal altijd kleiner blijven dan de andere paarden, maar mevrouw Jones zegt dat dat niets uitmaakt. Wel zijn Wonders longetjes niet helemaal gezond.
Het is weer zaterdag en Roos zit op het hek van de wei naar Wonder en Polly te kijken.
Je zou niet zeggen dat Wonder twee weken geleden zo ziek was dat hij in levensgevaar was. Mevrouw Jones zei dat het een wonder was dat hij nog leefde.

Roos opende haar wiskunde boek. Een paar weken geleden was dit totaal een raadsel, maar nu snapt ze al meer dan de helft. Roos is er trots op. Als ze James toch niet had.
Om elf uur stapte ze gapend haar bed in.
Haar slaapkamerdeur ging langzaam open. Haar vader keek haar kamer in. "Lig je erin?"
"Ja..." fluisterde Roos moe.
Jeffrey opende de slaapkamerdeur nog wat verder en gaf haar een kus. "Welterusten lieverd."
"Welterusten pap..."