Eight | Afire love
“En hier is de lunchroom,” zegt de man terwijl hij wees naar een dichte deur. “Vanaf hier zal Jasper je vast verder rondleiden.” Hij lachte even, gaf me een knipoog en opende de deur. Ik zag alle spelers van de selectie zitten aan ronde tafels, gezamenlijk te lunchen. Zachtjes liep ik de ruimte binnen en bekeek ik de omgeving eens goed. Ik zag verschillende vrouwen en vriendinnen van spelers zitten, ik herkende er een paar. “Kijk eens wie we hier hebben!” Geschrokken keek ik op en zag ik dan Frans Hoek enthousiast naar me zwaaien. Verschillende spelers keken om en ik zag dat ook Jasper om keek. Van een bloed serieus gezicht zag ik een glimlach op zijn gezicht verschijnen. Meteen stond hij op en kwam hij naar me toe lopen. Ik zette mijn handtas op de tafel naast me en sloeg vervolgens mijn armen om zijn nek heen. We zeiden niks en ik zag dat er verschillende spelers ons aankeken. Zijn handen gleden vanaf mijn heupen naar mijn onderrug. Een zacht kusje voelde ik in mijn nek, waarna zijn handen zich weer verplaatsten naar mijn heupen. Ik liet mijn handen langs zijn nek glijden en liet ze vervolgens rusten in zijn hals. “Hoe is het?” vroeg hij met een brede glimlach, bijna fluisterend. Het voelde alsof het onze eerste kus zou worden. Het voelde als een aantal jaar terug waarin ik verdronk in zijn bloed mooie ogen en doof werd voor alles wat om me heen gebeurde. “Goed,” zei ik en meteen drukte ik een zoen op zijn mond. Hoewel het een simpele kus was, voelde het voor mij heel speciaal. Hij liet zijn voorhoofd rusten tegen de mijne. Er werden geen woorden gewisseld. Het waren de fijnste momenten die ik met Jasper kon hebben. We konden van elkaar genieten zonder dat er iets gezegd werd. Het was enkel het samen zijn, en juist dat vond ik zo bijzonder. “Moet je nog iets eten?” vroeg Jasper terwijl hij mijn hand pakte en terug wil lopen naar zijn plek aan de tafel. Ik schudde mijn hoofd. “Heb al iets gehad,” Ik glimlachte lief terug, dat was alles wat ik kon doen. Ik zag hoe de andere spelers aan de tafel me aankeken. Ik was geen held als het ging om sociale contacten. Jasper heeft me door veel moeilijke periodes gehaald. Zo ook als het ging om mijn zelfverzekerdheid en mijn openheid. Alleen mocht hij zelf nog een gaat kijken of hij het zelf ook wel allemaal goed op een rijtje had. “Goed om je weer te zien, Faye!” zei Klaas Jan Huntelaar terwijl hij opstond en me een knuffel gaf. “Insgelijks!” zei ik enthousiast. Klaas Jan was altijd één van mijn favorieten. Het is een onwijs lieve jongen die ontzettend goed speelt. De manier hoe hij zijn voetbal combineerde met het ‘onthouden’ van zijn familie, wauw, daar kon iedereen een voorbeeld van nemen. Ik kon smelten als ik hem weer zag spelen met zijn twee toppertjes. Ik keek aandachtig naar de recht van de spelers. Daley Blind, Arjen Robben, Ron Vlaar, Tim Krul en Bruno Martins Indi. Wat stijfjes bleef ik staan op de plek waar ik stond. Ik liet mijn hand in Jaspers nek rusten en speelde wat met zijn haar. Het was fijn om weer voor eventjes samen met hem te zijn, ook al wist ik dat hij niet alle dagen vrij had. Het maakte me allemaal niet uit. Ik kon mijn trots weer eventjes zien spelen, en kon weer zien wat zijn echte passie is. Ik kon mijn momenten weer eventjes met hem delen. Ik kon de weken, bijna maanden, die we niet samen waren geweest weer eventjes inhalen. Het was voor een korte tijd, maar wat maakt dat uit. Samen zijn is alles wat ik wilde. Hij gaf mij liefde, hij liet me zien wat leven was. Hij heeft me terug gezet in de realiteit van deze wereld. Niks maakte dan uit waar hij mee bezig was. Ik kon weer eventjes van hem gaan genieten. Even kon ik weer zien waarom ik zo ontzettend blij met hem ben. Even voelde het weer als thuis. Want overal waar ik met Jasper was, voelde als thuis. Hij liet me voelen wat liefde is. Hij liet me begrijpen wat samen zijn kan doen. Hij liet me zien dat ondanks alles wat tegen zat, er altijd een puntje van geluk kan zijn. En dat puntje van geluk, dat is hij.
Sorry dat het even duurde voordat er iets online kwam. Ik zat even in een dipje, en had het ontzettend druk met werk. Ik ben druk bezig met vooruit aan het schrijven, zodat er voor de rest iedere avond iets online komt. Of vinden jullie dat te veel? Let me know. xo
Reageer (4)
Super mooi weer geschreven ^^
)
1 decennium geledenmijn advies,.. upload niet elke dag.. want uit eindelijk ga je jezelf voorbij
(weet niet of het nog relevant is geziene het feit dat ik nog een paar hoofdstukken moet bijlezen
Super leuk weer :')
1 decennium geledenJe moet activeren wat je zelf wilt activeren.
Wij wachten geduldig ^^
Je moet doen wat jij het beste vindt. Je mag veel over hebben voor je abo's, maar er komt een punt waarop je egocentrisch moet zijn en naar jezelf moet kijken en niet naar wat je abo's van je verlangen. Als jij je niet goed voelt en even niks wilt schrijven of activeren, gaan er heus geen abo's verloren, hoor. En diegenen die hun abo daar wel voor verwijderen, jammer dan! Dat is hun verlies, niet het jouwe! Als jij per dag wilt activeren moet je dat doen, maar als je liever een dag of twee dagen er tussen houdt is dat ook goed. Laat je niet opjagen door ons, doe wat je zelf wilt!
1 decennium geledenP.S: Prachtig geschreven
Neee. Het is nooit te veel
!!!!!
1 decennium geleden