Dag 10. De slee trekken

Ik probeerde me uit te rekken maar dat lukte niet, een paar ijzeren stangen zaten in de weg. Ik gromde, zit me niet in de weg tralies. Ik keek om me heen om te zien waar ik wasm nog steets op de zelfde plek zo te zien. Ik zuchte, is in een wolf kunnen veranderen een zegen of een vloek, ik wist het niet meer. In het niets werd er heel hard met pannen op elkaar geslagen en geschreeuwd:'opstaan, er is werk voor de boeg.' veel dieren schoten wakker en stoten hun hoofd aan de bovenkant van hun kooi. Er werd vlees en vis voor de dieren in de kooien gegooid. Ik at het snel op en was meteen klaar wakker. De kooien werden in vrachtwagens gestopt, elke soort had een eigen vrachtwagen. 'hallo.',zei ik zacht, maar merkte dat er geen geluid uit mijn keel kwam. Anna probeerde ook wat te zeggen maar dat lukte ook niet. Daar in tegen konden we wel gedachten lezen en gewoon via wolven taal praten, wat we nooit hebben gebreukt, maar het kon. Plotseling reed de vrachtwagen door een keul. Wat nu? We kunnen niet hard op praten? Nou simpel we praten via onze gedachten. Mhmh, dat hou je ook de hele tijd vol.En toen zweeg iedereen tot we bij onze eindbestemming kwamen. De achter klep ging open een hele grote walm van licht kwam naar binnen. We werden met riemen vast gemaakt en de kooien werden open gedaan. We werden uit de kooien gehaald en begeleidt naar een plek met hekken er om heen ruim twintig vierkante meter. Vinden ze dan ons toch nog belangerijk? Kenelijk. Maar even later bleek al waarom we in zoon ruim hok werden gezet, er kwam een man aan lopen met een slee achter zich aan getrokken.'hallo, hebben jullie de honden meegenomen?', vroeg hij vriendelijk. Honden? Dacht ik. Weet hij dan niks af van het onderzoek? 'ja we hebben ze bij ons kijk.' hij wees naar ons. 'die honden lijken erg veel op wolven. Welk ras is het?' 'kruising tussen wolven en husky's.' 'vandaar.' 'heb je het geld bij je?', vroeg de man van het onderzoek. 'ja, ik had nog een vraag. Nog eigenlijk twee.' ' vraag maar raak zou ik zeggen.' 'welke is de leider van het stel.' 'zij daar de witte.' 'vraag twee, hebben ze speciale verzorging nodig?' 'ja elke dag moeten ze deze pillen hebben.', hij gaf een door met tweehonderd pillen aan hem. Als je te wijnig hebt bel dan dit nummer. Dan zullen er gratis pillen komen.' de man knikte. 'mogen wij het geld hebben? Dan krijg jij het geld.' 'goed, hier is het geld.' hij gaf het geld en liep naar het hek toe. Hij keek een voor een naar ons, toen hij bij mij aan kwam bleef hij extra lang naar mij kijken. 'vreemd.....',mompelde hij. 'succes met de honden. Ze hebben alleen nog geen goedde tuigen.' 'geen zorgen die laat ik wel maken.' 'oja de witte hond heet Norra. Die bruine daar het Bliksem, de andere bruine heet Noeka. De grijze heet Renn, de twee zwarten heten Balto en Zero. Snap je het?' 'ik snap het. Zijn mooie namen. Maar ik moet nu gaan aangezien we nu nog te voet moeten. Ik moet voor zone ondergang bij het dorpje zijn. Doeg.' de man pakte onze riemen en liep weg. Ik wist dat tegen stribbelen niet zou helpen aangezien dit een getraind hondentrainer was. We liepen gewoon voort verder en verder eindeloos lang leek het.

S'avons kwamen we eindelijk aan in het dorp. Daar gingen we op zoek naar een plek om te overnachten. Toen we die hadden gevonden gingen we opzoek naar goede tuigen voor ons. Ook die vonden we. Ik kreeg een helemaal zwarte met op mijn borst een naam plaatje met Norra er op. Ik was er erg trots op. Toen iedereen zo een had gekregen met zijn eigen honden naam er op. Liepen we naar de slee en spande hij ons aan. Ik en Anna stonden voor aan, daarna kwamen Milou en Jorden, en daar weer achter Rick en Jorden. ' kom op, loop.' we probeerden voor uit te komen maar het lukte niet hoe hard we ook trokken. De man het erg veel geduld en haalde alle spullen er af en ging er zelf op zitten. JU. Dat was kenlijk het woordje wat bekende lopen. Na een tijdje te hebben betrekt kregen we de slee zacht voor uit. ' JU JU.' we trokken en trokken. We konden inmiddels al rennen. 'goed zo ga zo door.' toen we een rondje hadden gerent ging hij er af en kwamen alle spullen er een voor een op te liggen. Rond twaalf uur hadden we genoeg getraind en mochten rusten. Ik viel meteen in slaap toen ik in mijn mand lag.

Pascal zat rustig op zijn kamer toen hij plotseling getik op zijn ruit hoorde. Daar stond panter weer. Het leek er op dat hij naar binnen wou. Dus deed hij het raam open. De panter sprint hijgend naar binnen, hij veranderde in een mens en zei hijgend:' er is wat mis me je zus, vlak nadat jij weg was kreeg ik bericht van haar. Ze zei dat ze ons meschien nooit weer terug zal zien.' Pascal keek geschrokken.'hoe kan dat? Ik bedoel ze kon toch zo met ons verbinding maken?' hij schudde zijn hoofd. 'dat kan niet ze is te verweg. En als het al had gekund dan had jij niet me kunnen praten. Je bent niet iemand die in een dier kan veranderen...' plotseling kreeg Pascal een idee. 'is het mogelijk dat ik ook later in een wolf kan veranderden.' 'meschien, meschien staat het in het boek dat ik Elsa heb gegeven. Maar als het al kan zeg ik niet dat we het gaan doen. Oké?' ' ja goed, ik hoop dat het kan.' 'je kunt altijd hopen.' hij grijnsde. Thomas pakte het boek en begon te lezen. ' hier staat het. Wat is er nodig om een normaal mens in en sier te kunnen laten veranderen. Ten eerste veel vertrouwen, ten tweede een beeldje hoe hij of zij er uit moet zien. Hoe doe je het? Je moet eerst vijf dagen vasten de vijfde dag moet je naar de heilige rots gaan als het volle maan is of super maan. Zet het beeldje voor je neer lig met je hoofd naar de maan gekeerd. Dan is er enige kans dat het mogelijk is.' 'dat lijkt me makelijk zeg, waar neer beginnen we?' 'ach wat kan het ook kwaat. Over een week is het super maan. Dus dan moet je nu beginnen met vasten.' 'sorry maar wat is vasten?' 'volgens dit boek leven op alleen een plakje brood en voorde rest niks.' 'laten we beginnen.'