Hoofdstuk 2.

‘Waar moet ik heen’ denk ik bij mezelf. Ik fiets naar het parkje, waar bijna nooit mensen zijn. Het is toch vakantie, iedereen is weg. Ik zet me fiets tegen de boom aan en ga op de grond zitten. Ik kijk voor me uit, over het water. Zachtjes zing ik mee op de muziek die uit me oordopjes komen. Ik zie dat ik een 67 berichten van Nils heb. 1 voor 1 lees ik ze. ‘Sorry Nils...’ stuur ik naar Nils. Ik pak me fiets en fiets naar Nils zijn huis. ‘ kom hier Gab’ zegt Nils als ik aanbel. Ik zie dat Nils heeft gehuild, zijn ogen zijn rood. Hij geeft me een knuffel. 10 minuten staan we buiten te knuffelen als het begint te sneeuwen. ‘Kom naar binnen’ zegt Nils terwijl hij me hand pakt. We lopen naar binnen, ik doe me jas uit en loop achter Nils aan naar de woonkamer. Nils kijkt naar zn hand, er zit bloed op. Ik kijk naar mijn hand en trek snel me sweater naar beden. ‘Kim, hoe kan het dat er bloed op me hand zit?’ vraagt Nils. Hij kijkt me met zijn mooie bruine ogen aan. ‘Weet niet’ zeg ik en sla me ogen neer. ‘Wat is er?’ vraagt Nils en gaat tegen over me op de salon tafel zitten. ‘Niks hoezo?’ vraag ik met een glimlach. ‘Nou vanochtend?’ zegt hij. ‘Uhm ja ik was beetje chagrijnig, maar nu niet meer hoor’ zeg ik blij en geef Nils een kus. ‘Okee’ zegt Nils met een vraag in zijn stem. ‘Waar zijn je ouders’ vraag ik om snel van onderwerp te verandere. ‘Die zijn naar Parijs, de hele week’ zegt Nils. ‘Kijk het gaat harder sneeuwen’ zeg ik er ren naar buiten. Nils komt achter me aan en pakt me hand. Samen rennen we naar het speeltuintje en gaan allebei op een schommel zitten. ‘Nils ik hou van je’ zeg ik en pak zijn hand vast. ‘Ik ook van jou’ zegt Nils en kijkt naar mijn arm. Met grote ogen zie ik hem naar me arm kijken en hij trekt me mouw ophoog. Hij krijgt tranen in zijn ogen, hij staat op van zijn schommel, loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik begin te huilen en zak door me benen en zit op me knieën op de grond. Nils komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. We zitten zo een tijdje. Ik kijk op en kijk recht in Nils zijn betraande ogen. `Kim.. leg het me uit, alsjeblieft’ zegt Nils. Ik vertel Nils alles, over de dood van me moeder, ruzie’s met me vader, al die haat op Instagram, twitter en ask, het gepest op school. Nils pakt me hand en zegt ‘Mag ik die haat en alles lezen?’. Met een twijfel knik ik en laat hem alles zien. Nils zijn ogen worden groot als hij de eerste paar ask’s leest. ‘Pff dit slaat echt helemaal nergens op!’ zegt Nils boos. Ik kijk naar de besneeuwde grond. ‘Gab, je moet je hier niks van aan trekken! Kijk naar al die lieve reactie’s’ zegt Nils. ‘Je begrijpt het niet, ze willen dat ik dood ga Nils.. dood’ zeg ik met een snik in me stem. ‘Kim, je bent het best ooit dat is gebeurt in mijn leven. Ik voel me nu op dit moment het slechtste vriendje ooit. Ik wist niet dat het slecht met je ging, ik wil er alles voor doen zodat jij je weer beter voelt! Je bent me meisje, me prinsesje, me alles en ik wil je niet kwijt’ zegt Nils. Ik kijk hem aan in zijn mooie bruine betraande ogen. Ik geeft hem een knuffel. ’Nils het spijt me.. Ik had het je over al die haat moeten vertellen’ zeg ik. We staan om en lopen naar nils zijn huis. Voorzichtig vraag ik of ik vannacht nog bij hem mag blijven slapen. Nils knikt en vraagt waarom. Ik vertel hem dat mn vader mij voor de duizendste keer heeft geslagen en dat ik er klaar mee ben. Nils kijkt met grote ogen me aan. ’Je moet aangifte doen. Morgen ochtend gaan we meteen!’ zegt hij. Ik antwoord niet. Na een tijdje in Nils zn armen gelegen te hebben vallen we in slaap.. Tot dat we gebons horen op het raam en beide schrikken we wakker.