8. Not Like Other Girls| Can I Do This?

‘Naomi, kom snel kijken!’ ‘Wat is er?’ roep ik terwijl ik naar Stef toe ren. Ze staat voor het mededelingenbord. Na die mededeling van gisteren was Stef een beetje kwaad. Ze kon de hele dag nergens anders over praten over wat een eikel de directeur wel niet was. Hoe hij dit JB’s fans kon aandoen. Als een pijl recht door haar hart zei ze. Nou als die pijl er voor zorgde dat Stef Justin Bieber’s fan niet meer is zou ik hem gerust laten zitten. Met alle liefde en plezier. Als ik bij Stef aangekomen ben zie ik wat ze bedoeld. De jaarlijkse zangwedstrijd komt er weer aan. Vorig jaar had ik meegedaan maar ik kwam niet door de voorrondes omdat ik verkouden was en hees. Daarna had ik gezegt dat ik volgend jaar wel weer mee zou doen. Maar nu ik het zo zie weet ik het niet meer. Eigenlijk durf ik niet zo goed. Ja zul je wel denken, Naomi die niet durft, dat is nieuw. Ik ben gewoon bang om af te gaan of dat ik niet goed genoeg ben. ‘Kom op, dit is je kans, je bent hartstikke goed en vorig jaar is verleden tijd,’ spreekt Stef me toe, ‘Ik ga je aanmoedigen.’ ‘Ik weet dat ik zangeres wil worden dus ik zal wel moeten als ik er wat mee wil gaan doen.’ ‘Precies, kom schrijf je in.’ Ze reikt me de pen aan die met een kettinkje vast zit aan een bord met papier waar je je in kunt schrijven voor de wedstrijd. Ik pak de pen aan en schrijf mijn naam en klas op daarna leg ik de pen terug en loop naar de klas toe met Stef achter me aan.

Een paar dagen later:

We staan in de hal te wachten tot ik aan de beurt ben. Ik sta helemaal te trillen op mijn benen. Wat als ik het niet goed doe, wat als ze me niet goed genoeg vinden, wat als ze me te raar vinden, ik wil niet weer zoals vorig jaar al bij de voorrondes niet door gaan. Stef ziet dat ik nerveus ben en spreekt me vertrouwend toe. ‘Rustig maar, je bent heel erg goed, je kunt het.’ Ik knik nerveus en voel me warm worden als mijn naam wordt genoemd. Stef legt een hand op mijn schouders en begeleid me naar de deur. Ze wacht buiten op me tot ik klaar ben. Ik doe de deur open en ga naar binnen. Aan een tafel net als vorig jaar zitten er drie leraren met naast hun een camera. Vorig jaar keek ik de hele tijd naar het raam. Ik durfde ze niet aan te kijken wat ik waarschijnlijk nu ook niet durf. Rustig Naomi, vergeet wat er vorig jaar gebeurde en concentreer je op nu. Ik loop naar de ster die op de grond staat en ga erop staan. De leraren kijken me aan en eentje die ik niet ken zegt, ‘Zo jij bent Naomi is het niet?’ Ik knik nerveus en probeer ze dapper aan te kijken wat makkelijker gezegd is dan gedaan. ‘En je hebt vorig jaar ook meegedaan, zie ik hier, maar je ging niet door omdat je verkouden was?’ Ik knik weer, o god waren ze het maar vergeten, laterna had ik met de klas het gekeken en voor mijn gevoel was het verschrikkelijk. Tirza had natuurlijk gelachen maar de leraar had gelijk een rake opmerking gemaakt waardoor ze haar mond hield. De leraren kijken even op hun lijst en vragen wat voor liedje ik ga zingen. Ik antwoord dat ik Take Me Away van Avril Lavigne ga zingen. ‘Ok, laat maar horen dan.’ Ik begin met zingen en als ik bij een moeilijk stuk kom ben ik bang dat ik het niet haal omdat ik het moeilijk vind om hoge tonen te halen maar het lukt me toch. Ik zing een couplet en een refrein en dan stop ik. Je moet niet het hele liedje zingen. Ik ben nog steeds zenuwachtig. Nu eigenlijk om wat ze gaan zeggen. De leraren schrijven wat op hun lijstje en zeggen dan dat het beter was dan vorig jaar maar dat ze het al hadden verwacht. Ze zullen de lijst morgen of overmorgen op het bord hangen. Ik loop de deur uit en Stef kijkt me vragend aan. ‘En, hoe ging het?’ ‘Ze zeiden dat het beter was dan vorig jaar, hoe weet ik dan of het goed genoeg is om door te gaan?’ ‘Tja, dat kan ik ook niet zeggen maar wat ik heb gehoord deed je het fantastisch.’ Ze omhelst me en we lopen samen naar onze fietsen toe en gaan naar huis.

Nodig even vriendjes uit om te lezen, dat zou ik heel lief vinden van jullie