Waarom werken in een boekwinkel eigenlijk een marteling is

Het leukste aan werken in een boekwinkel is in wezen dit: het ontdekken van al die mooie boeken die je nooit eerder onder ogen gehad hebt. Een mooie omslag, een interessante flaptekst, dat gevoel wanneer je de bladzijden langs je vingers laat gaan... wat kan dit anders zijn dan een voorproefje van de hemel? Het liefst zou je voor altijd bij die mooie boeken blijven staan, je hand langs de ruggen laten gaan en je voorstellen hoe het zou zijn als je ze allemaal kon lezen. Welk deurtje in de hemel zou dan opengaan? Je zou een heel nieuwe gemoedstoestand ontdekken, die je toepasselijk de 'books induced trance' zou kunnen noemen; een staat van gelukzaligheid vergelijkbaar met de halve sluimering waarin je verkeerd wanneer je even wakker wordt en je realiseert dat je niet vroeg op hoeft te staan.
Jammer genoeg kan dat niet in een boekwinkel. Tot je grote schrik en spijt, ben je er namelijk niet om de boeken te lezen; je bent er om te werken. Voordat je dat kan vergeten, komt je baas langs om je op je inactiviteit te wijzen.
'Er staat een klant bij de kassa.'
Om je verdwaasdheid niet te laten merken, knik je verwoed en haast je je bij je geliefde boeken vandaan. Er moet geld verdiend worden.

En alsof dat niet erg genoeg is, kom je er in de loop der tijd achter dat er meer boeken verschijnen dan je kan lezen. Je komt erachter dat er zo veel boeken verschijnen dat zelfs je zeer belezen collega het niet meer bij kan houden. Met haar huidige leeswerk in de hand rent ze achter de feiten aan, net als jij, zwaaiend met je magere lijst van al-gelezen boeken. Want in de aanwezigheid van zo veel geweldige, nieuwe teksten merk je dat je eigen gevoel van belezenheid verbleekt; heb je wel genoeg gelezen? zijn de boeken die je leest wel goed genoeg? Hier zie je een werk van Mulisch dat ik nooit gelezen hebt; zou je dat niet aan je to-readlijstje moeten toevoegen?
En zo, als je geen klanten aan het helpen bent, cadeautjes inpakt of een klant uitlegt dat 'een groen kaft met witte letters' een te vage beschrijving is van het boek dat hij zoekt, sta je zo nu en dan eens stil bij jezelf. Want wat doen boeken anders dan aan die geheime verlangens in je binnenste trekken, zodat ze naar de oppervlakte komen?