Het huis van Noël (deel 10)

Je kijkt achterom en ziet dat de jongens bewusteloos op de grond liggen.
‘dat komt ervan als mensen aan mijn vrienden komen’, zegt Noël.
Noël vraagt je of alles goed is en je zegt hem dat je ziek bent maar verder alles meevalt. Opgelucht zucht hij en geeft je een knuffel.

Noël tilt je op zijn rug en neemt je mee naar zijn fiets, je klimt bij hem achterop en jullie fietsen naar zijn huis. Als jullie op zijn bed neerploffen vertelt hij dat die drie jongens op een andere school zitten.
‘ken jij ze dan?’vraag je verafschuwt. ‘ze zaten op mijn basisschool’, zegt hij tot je opluchting.
‘Dante was vroeger best aardig’ vervolgde hij ‘tot dat auto ongeluk…’ je kijkt Noël vragend aan en hij vertelt je dat Dante zijn ouders daarbij is verloren toen hij 10 was, ‘Dante heeft het overleefd.’, ‘Maar sinds toen is hij compleet veranderd.’

Je kijkt rond in Noël’s kamer, hij heeft best een grote kamer met lichtblauwe muren, en een groot raam dat uitkijkt op een mooi oud bos.
‘Achter dat bos woon ik’ zeg je verbaasd en blij, (blij dat je dicht bij Noël woont) Noël kijkt op en glimlacht ‘dan kan ik vaak bij je langskomen’, zegt hij.
Je voelt je nog steeds een beetje ziek, zo zie je er blijkbaar ook uit want Noël kijkt een beetje ongerust naar je en zegt dat je steeds bleker begint te worden.
Je voelt je ontzettend moe en je benen houden het niet langer, Noël merkt het en vangt je net op tijd op.
Een paar minuten later wordt je wakker op Noël’s bed, en voel je, je gelijk wat beter.
Noël komt binnen met vanille thee, en vertelt je dat je tien minuten geslapen hebt.
‘je kunt beter hier blijven logeren vannacht’ zegt Noël zorgzaam.
Je knikt naar hem met een wazige blik en je valt weer in slaap.