Dante, the bad guy (deel 9)

Je klimt snel weer naar beneden, zet je iPod aan, en je fietst als de bliksem naar school.
Onderweg luister je FNT van semisonic.
Je komt gelukkig ruim op tijd aan op school.
Als je naar je lokaal loopt zie je Noël nergens, die zit waarschijnlijk al in zijn volgende les.
Opgewonden loop je het muziek lokaal in, de laatste tijd ben je haast elke dag vrolijk 3x raden door wie dat komt ;P.
In de muziek les zingen jullie ‘fireflies’ van Owl City.

Na muziek ben je opeens heel slap en duizelig, je besluit dus om even snel naar buiten te gaan.
Buiten voel je, je gelijk een stuk beter, opgelucht adem je de frisse lucht in.
Als je minder duizelig bent ga je snel even naar de school dokter.
De dokter zegt je dat er niets ergs aan de hand is maar dat je beter naar huis kan gaan vandaag.
Nadat je de mensen in je klas hebt verteld dat je naar huis gaat loop je (nog steeds een beetje duizelig) richting het fietsenhok. Ineens word er tegen je been geschopt, je draait je geschrokken en kwaad om en ziet drie jongens die het duidelijk hilarisch vinden om mensen (die zwakker zijn dan zijzelf natuurlijk) pijn te doen.
Een van de jongens komt naar voren en ziet met zijn groene ogen (ik moet toegeven dat hij mooie ogen heeft voor een pestkop) dat je ziekig bent. In een flits denk je iets van medelijden te zien in zijn ogen.
‘we laten haar, ze is te zwak’ zegt hij. De twee andere jongens zijn het er niet mee eens, een van hen zegt:’ga maar alvast Dante, maar wij willen lol hebben’
Dante zegt waarschuwend: ‘wees niet te hard voor haar’, en loopt vervolgens weg.
Direct daarna word je tegen de grond geduwd en word je tegen je benen geschopt. Je schreeuwt het uit en je voelt tranen over je wangen rollen.
Verder komen de jongens niet want je hoort dat iemand ze beide tegen de grond heeft geduwd.
Als je opkijkt zie je de bezorgde donkerblauwe ogen van niemand minder dan Noël.