Shia LaBeouf.

Ik kwam naast een meisje te zitten, en, alsof God me probeerde te straffen, stond haar etui vol gekladderd met ''Shia LaBeouf''. Kon het nog beter? vroeg ik mezelf sarcastisch af.
'Jongens, ik moet even papier halen van beneden. Jullie blijven zitten, en verroeren je niet tot ik weer terug ben. O, enne...' Nu richtte hij zijn blik op mij, en ik slikte zo onopvallend mogelijk. 'Haal geen streken uit, nieuwe. Je mag dan nieuw zijn, juist op jou soort moet je extra letten.'
Hij gebaarde met twee vingers naar zijn ogen die hij vervolgens op mij richtte: ik hou je in de gaten.
Zodra de deur dichtknalde en hij verdwenen was kwam de klas die tot dusver doodstil was geweest tot leven. Verschijnende meisjes richtte zich op mij.
'Dus je bent nieuw hier?'
'Waar kom je vandaan?'
'Hoe bevalt de school?'
'Heb je nog een leuke broer?'
'Ben je single?'
Met stomheid geslagen keek ik de opdringerige, vrouwlijke klasgenoten aan. Terwijl ik de tussen twee meisjes door keek, zag ik dat alle meisjes zich rond mijn tafel dromden. Er was niet eens gevraagd naar mijn naam, maar ik herinnerde me vaag dat ik dat bij binnenkomst had gezegd. Terwijl ik alle vragen verlegen beantwoordde, kwamen de meisjes steeds dichterbij. Sommige leunden half over mijn tafel, andere probeerde me van de zijkant aan te raken.
De leraar bleef opvallend lang weg, maar het verbaasde me dat iedereen zo luchtig deed, niemand leek zich uberhaupt te interesseren in hem. Zelfs de jongens kwamen langzamerhand nieuwsgierig op mij af.
'He,' zei de eerste, hij droeg zijn korte, bruine haar in rechtovereind staande stekeltjes. Aan zijn kleding te zien was hij een 'neutraal' iemand. Ik hield niet van het hele 'labeltjes-methode' maar onbewust deed ik het nu zelf ook. 'Bradly,' zei hij en maakte van zijn hand een vuist. Ik boxte tegen zijn knokkels en gaf een knikje omhoog. 'Sky,' zei ik langzaam.