H 5.2 - 14 jaar

Ik zat op de stoel en keek de man met grote ogen aan, ik wist nu niet wat ik moest zeggen.
Ik vloeibaar uranium, maar hoe zou dat komen, bedacht ik me. Ik sloeg mijn ogen neer en laat me terugvoeren naar mijn cel. Ik ging op mijn matras liggen en begon te huilen.
De tranen stroomde van mijn wangen en brande de matras weg. Ik had er genoeg van ik wilde niet meer afwachten totdat mijn lichaam zou smelten.
Ik was in slaap gevallen en kwam erachter dat ik op de koude grond lag, mijn matras was volledig verbrand en ik kroop naar een donker hoekje van de kamer.
Ik leun tegen de muur en sloot mijn ogen.

Ik stond in een lege kamer. De muren waren van rook gemaakt.
Noah. Ik draaide me een aantal malen om, opzoek naar waar de stem vandaan zou komen. Ik liep verder de kamer in en zag dat het begon te veranderen in een nieuw soort ruimte.
Een lange man stond in de ruimte en opende zijn armen.
'Noah,' zei hij met een heldere stem. Ik bleef op een afstand staan en wist niet wat ik moest doen.
'Noah, wat ben je gegroeid. Ik ben het je vader,' sprak hij en ik voelde dat ik begon te huilen en rende hem recht in zijn armen.
ik voelde zijn warme lichaam en was weer gelukkig. Ik keek naar zijn gezicht, waarbij zijn donkere ogen me gelukkig aankeken. Het beeld begon ineens wazig te worden en het bracht me in een totale duisternis....

Ik schrok wakker en ik voelde het zweet op de loden vloer sissen. Het gebonk van mijn hart ging als een razende door mijn lichaam en ik keek naar de kamer waar ik in lag.
Mijn hoofd deed zeer van de schrik die ik zonet had. Ik greep een pluk van mijn vette haren en probeerde zo de pijn in mijn hoofd te stillen, maar niets hielp. Een beroerd gevoel en een opkomende duizeligheid, deed alles in de kamer draaien en ik voelde dat ik over begon te geven op de vloer.
Ik keek met betraande ogen naar het braaksel en zag tot mijn angst dat het vloeibaar uranium was. Mijn lichaam was vanbinnen al aan het smelten. Ik duwde me zelf via de muur omhoog en liep naar de deur en bonkte er hard op, maar ik wist dat ik door mijn knieen zakte en met een klap bewusteloos viel.