Negen

Zenuwachtig zit ik te wachten in de kantine, het is er gelukkig rustig, aangezien de wedstrijd nog bezig is. Wat zou Viktor willen zeggen?
"Hé," zegt Viktor zacht als hij binnen komt lopen.
"Hoi." Hij gaat tegenover me zitten, een frisse douchegeur dringt mijn neus binnen.
"Nou, vertel." Ik kijk hem aan, hij weet niet waar hij kijken moet en kijkt vervolgens maar naar zijn handen die op tafel liggen.
"Ik eh," hij schraapt zijn keel, "ik wilde je uitleggen waarom het zo ging zoals het ging..."
"Ja, ik wacht," zeg ik terwijl ik hem strak aan blijf kijken.
"Nou... Zoals je ziet ben ik voetballer, voetballen is mijn werk, mijn leven. Ik doe heus nog wel andere dingen dan voetbal, maar heb weinig tijd. De tijd die ik heb, breng ik graag in Denemarken bij mijn ouders door. Ik heb wel eens een vriendin gehad, maar dat liep stuk, vanwege mijn tijdgebrek, maar ook door de druk. Zij kon er niet mee omgaan en ik ook niet." Hij stopt even en kijkt naar mijn reactie, ik kijk hem verwachtingsvol aan. Ik bedoel, ik wist niet dat hij voetballer was, daar schrik ik ook wel een beetje van.
"Toen ik jou leerde kennen en jij niet wist wie ik was, wilde ik het zo houden. Ik vond het prettig dat we het leuk hadden samen, zonder dat jij wist dat ik eigenlijk best bekend ben. Het voelde voor mij als een soort droomwereld, even niet de drukte van voetbal om me heen, maar alleen jouw aanwezigheid die bijzonder leuk is. Dat ik bij Ajax voetbal brengt ook met zich mee dat heel veel meisjes mij leuk vinden, of dat ten minste denken. Een relatie met mij zou voor jou betekenen dat ik heel weinig tijd voor je zou hebben, terwijl jij alle tijd van de wereld verdient. Maar ook zullen meisjes jaloers worden en als we samen ergens heengaan, zullen er vaak camera's op ons gericht zijn. Alleen, dat ik hier nu met je zit te praten, is omdat ik je de afgelopen weken niet uit mijn hoofd kreeg. Toen ik je zag op het station had ik zoveel spijt, ik wilde dat ik het anders aan had gepakt." Ik laat de woorden even bezinken, ik begrijp nou ten minste waarom hij zei dat hij het niet kan, maar toch, hij had niet voor mij mogen kiezen.
"Wat probeer je nou te zeggen?" vraag ik.
"Dat ik helemaal gek op je ben maar het waarschijnlijk niets kan worden..."
"Wil je het zelf niet omdat je het druk hebt, of denk je dat ik het niet wil?" Ik kijk hem doordringend aan, hij slaat zijn ogen neer.
"Ik dacht dat jij het niet zou willen, dat je me niet meer leuk zou vinden als je wist wie ik ben."
"Wat een belachelijke gedachte, en behoorlijk dom ook dat jij mij die keuze zelf niet hebt laten maken!" zeg ik kwaad.
"Ja, maar..."
"Nee niks. Je wist hoe leuk ik je vond en nog steeds vond je het niet nodig om mij dit te vertellen. Misschien had ik wel gezegd dat ik het niet erg zou vinden, dan had ik deze twee kutweken niet hoeven hebben!" schreeuw ik. De mensen die in de kantine zitten kijken verbaasd onze kant op en beginnen te fluisteren. Ik sta op en wil weglopen.
"Wacht..." zegt Viktor. Ik draai me om en kijk hem afwachtend aan.
'Sorry. Ik heb zoveel spijt en ik weet dat ik het verkeerd heb aangepakt. Ik had nooit voor jou mogen denken, maar ik vond de vakantie zo fijn en wilde het zo houden, ik wilde niet dat het echte leven zou verpesten wat wij hadden..." Ik voel een traan over mijn wang glijden.
"Dat heeft het dus nu wel gedaan," mompel ik terwijl ik snel de traan van mijn wang veeg. Viktor gaat staan en pakt mijn hand.
"Maar dat hoeft niet zo te zijn... Kom, we gaan even ergens anders heen, het begint hier drukker te worden." Ik schud mijn hoofd en trek mijn hand los.
"Ik denk dat we wel zijn uitgepraat."
Ik loop de kantine uit en voel allemaal ogen in mijn rug prikken. Iedereen begint te fluisteren en ik merk dat het over mij gaat. Dit is dus wat Viktor bedoelde. Ik zucht en zoek in de menigte Kate. Ondertussen vraag ik me af of ik hier nu wel goed aan heb gedaan, misschien moet ik hem een kans geven.
"Yaar!" hoor ik Kate roepen. Ik kijk om en zie haar staan, "hoe ging het?" Ik vertel haar wat er gebeurd is.
"Oh... Ja, dit is wel even wat anders dan wat wij dachten hè. En nu?"
"Nou ja, ik ben weggelopen, ik was kwaad, of teleurgesteld. Ik weet het eigenlijk niet," antwoord ik.
"Denk je dat dit een goede keuze is?" vraagt ze.
"Nee..."
"Weet je, ik ben het niet eens met hoe hij jou behandeld heeft, maar misschien moet je hem toch nog een kans geven om zich te bewijzen. Je blijft toch aan hem denken en waarschijnlijk zul je spijt hebben als je het niet hebt geprobeerd." Kate knijpt bemoedigend in mijn hand.
"Maar straks gaat het alsnog verkeerd, ik weet niet of ik wel de vriendin van een voetballer wil zijn," zucht ik.
"Je hoeft niet gelijk zijn vriendin te zijn. Je kan het een kans geven, kijken of het werkt. Werkt het niet, dan kap je er toch mee?" Ik haal mijn schouders op, misschien heeft ze wel gelijk.
"Spreek met hem af, om nog een keer goed te praten met zijn tweeën. Dan beslis je daarna. Nu was het allemaal een beetje raar en hectisch," zegt Kate verstandig.
"Ja, dat ga ik doen. Dank je, Kate," antwoord ik. Kate glimlacht en geeft me een knuffel.
"Zoek hem op!" zegt ze terwijl ze me naar voren de kantine in duwt. Al snel sta ik tussen de drukte, ik kan Viktor niet vinden, nu ik er wat langer over nadenk is het ook vrij logisch dat hij hier niet zit. Ik loop een rondje maar zie hem nergens, ik besluit maar richting de grote menigte mensen buiten te lopen. Iedereen staat te dringen en wil vooraan komen, ik weet alleen niet wat daar vooraan is, zo groot ben ik niet. Als ik er omheen loop zie ik dat de spelers van Ajax handtekeningen en foto's uitdelen. Viktor zit er ook tussen. Shit, hoe ga ik nu tegen hem zeggen dat we moeten afspreken. Als we elkaars nummer nou hadden, maar nee, die hebben we niet uitgewisseld. Dan maar in de rij staan. Het gaat gelukkig sneller dan verwacht, al snel sta ik bij Viktor. Hij kijkt me verbaasd aan, haalt zijn schouders op en tekent dan op een flyer die hij daarna aan mij geeft. Vervolgens pakt hij de camera van een ander aan en gaat met haar op de
foto. Pardon? Is dit nou alles? Met stomheid geslagen loop ik weer weg.



Bedankt voor de reacties!!