002 - Amy Sparks

Amy Sparks--

'UnlimitedFlow?' horen we een stem roepen. We kijken verschrikt naar de deur waarachter een stevige vrouw tevoorschijn komt. Ze kijkt ons met een strenge blik vanachter haar grote brillenglazen aan. 'Uhm.. Ja?' antwoord ik. 'Jullie zijn aan de beurt.' zegt ze. 'O-oke' stotter ik. Ik neem nog snel mijn flesje water mee en besluit de vrouw te volgen, die al weer achter de deur verdwenen is. Jill is als laatste dus sluit ze de deur achter zich. De dikke vrouw opent een deur aan het einde van de gang en gebaart ons om mee te komen. 'Het is langs daar.' zegt ze, terwijl ze naar de trap wijst die op het podium lijkt uit te komen.’Veel succes.’ Zegt ze nog, maar het lijkt niet echt gemeend. Ze kijkt naar de papieren in haar handen, draait zich om en verdwijnt weer achter de deur die nar de gang leidt. 'Wat een hartverwarmende aanmoediging!' zegt Lauren sarcastisch. Ik grinnik. 'Denk aan wat Liam ons verteld heeft.' begint Jill. 'Het gaat lukken! Denk niet te veel aan wat er kan gebeuren als we door zijn, concentreer je gewoon op dit moment.' Ik knik. 'Beeld je in dat we zoals elke week aan het repeteren zijn in Jill's tuinhuis.' voeg ik eraan toe. Evelyn sluit haar ogen en ik besluit hetzelfde te doen. Ik adem diep in en uit. Let's do this!

Ik volg mijn vriendinnen het podium op en neem Jill en Lauren's handen vast zodra we naast elkaar op het podium staan en de jury ons aankijkt. 'Goedemiddag!' zegt Liam vriendelijk. 'Hoe zit het met de zenuwen?' Ik glimlach. 'Het gaat wel.' antwoord ik, en dat meende ik ook. 'Goed zo' knipoogt hij. 'Flaws' is de titel van jullie nummer lees ik hier.' zegt Paul. We knikken als teken dat het klopt. Het is het allereerste nummer dat we zelf hebben geschreven. 'Okay, ik ben benieuwd, jullie mogen beginnen.' zegt Ben tot slot. Meteen gaan we op onze plaatsen staan en al snel beginnen de eerste noten van ons liedje.


'Waauw! Het ging super goed!' gilt Jill vanaf het moment dat we het podium verlaten hebben. Ik knuffel haar en kan het alleen maar bevestigen. 'Waarschijnlijk waren er anderen die veel beter waren, maar we hebben in ieder geval ons best gedaan!' zeg ik tevreden. Als ik na Jill Lauren een knuffel geef zie ik dat ze tranen in haar ogen heeft. 'Tranen van geluk, toch?' vraag ik haar. 'Zeker weten!' snikt ze. 'Ik had nooit kunnen dromen dat het zo goed ging gaan.' Ik glimlach en trek haar weer in een knuffel. 'Laten we het vieren bij mij thuis!' zegt Evelyn. 'Jullie kunnen blijven slapen en dan wachten we samen op het beslissende telefoontje van Paul.' Iedereen gaat akkoord en we blijven enthousiast praten en lachen tot we in Jill's auto zitten en van vermoeidheid in slaap vallen.

Ik word langzaam wakker en merk dat we net voorbij CrescendoMusic rijden, de muziekwinkel in het dorp waar ik werk tijdens weekends en vakanties. We zijn er dus bijna! Ik voel iets bewegen op mijn benen en vind tot mijn verbazing een slapende Lauren terug op mijn schoot. Ik grinnik en neem mijn telefoon uit mijn jaszak. Snel neem ik een foto. Net op tijd! Want als we Evelyn's oprit op rijden opent ze langzaam haar ogen. 'Wakker worden slaapkop.' zeg ik lachend. Lauren gaat rechtop zitten, negeert haar haar dat helemaal door de war is, en stapt uit de auto. Jill, Evelyn en ik doen hetzelfde. 'Doe alsof je thuis bent!' zegt Evelyn wanneer ze de sleutel in het daarvoor bestemde sleutelgat stopt en de deur opent. 'Zijn je ouders thuis?' vraag ik. 'Nope!' antwoordt ze. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht wanneer ik dat hoor. Evelyn loopt richting de keuken en ik besluit haar te volgen. 'We kunnen cocktails maken?' stel ik voor, terwijl zij richting de kast met glazen loopt. 'Dat was exact waar ik ook aan dacht!' antwoordt ze. 'Wat denken jullie, The Notebook of Beautiful Creatures?' hoor ik Lauren achter me vragen. Ik draai me om en zie dat Jill en Lauren al een paar films genomen hebben. 'The Notebook!!' zeggen ik en Evelyn tegelijk. We schieten allebei in de lach, en op dat moment besef ik dat ik echt de beste vriendinnen ooit heb. Ik besluit om Evelyn te helpen met de cocktails. 'Bestellen we pizza?' vraagt ze. 'Jaaaa!' gilt Jill. 'Pizzaa!' En ze rent naar haar handtas, waar ze haar gsm uit haalt en het nummer van de pizzakoerier (Ja, ze kent het uit haar hoofd!) begint in te toetsen.

Welgeteld een half uur later zitten we in de zetel naar The Notebook te kijken, een film die we al duizend keer hebben gezien. Old but gold.
'Wanneer ging Paul bellen?' vraag ik. 'Geen idee' antwoordt Evelyn. Haar iPhone ligt al een hele avond centraal op het salontafeltje en ze checkt hem elke vijf minuten, om er zeker van te zijn dat ze de het telefoontje met de uitslag niet mist. Ik ben eigenlijk best wel zenuwachtig, maar we proberen er niet te veel aan te denken, wat best nog goed lukt. De bel gaat en Jill springt uit de zetel. 'Pizzaaaa!!' gilt ze. Ze rent als een gek naar de voordeur. 'Hi' hoor ik haar met een zwoele stem zeggen. Ik grinnik en kijk naar Lauren en Evelyn, die de film op pauze hebben gezet en net als ik het gesprek aan het afluisteren zijn. Jill is niet alleen gek op pizza, maar ook op de pizzaboy. Het liefst zou ze elke dag pizza bestellen, en ze is dan ook altijd teleurgesteld als het niet die knappe jongen is die de ze komt bezorgen. Lijkt heel cliché, I know, maar het spijtige is dat hij haar niet echt ziet staan. Toch probeert ze elke keer als we pizza bestellen een praatje met hem te maken, waarna ze altijd met een teleurgesteld gezicht de deur sluit, de kamer in komt slenteren, en ons de pizza's bezorgt. Net zoals nu. 'C'mon Jill, niet droevig zijn, ooit zul jij ook wel iemand vinden.' probeer ik haar wat op te beuren. 'Ja, kijk naar mij, een paar maanden geleden had ik net als jou dat foreveralone-gevoel, en kijk nu naar Jake en mij.' voegt Evelyn eraan toe. We zetten de film terug op, en na een tijdje lijkt Jill het al weer vergeten te zijn.

'Fuck!' zegt Lauren opeens, waarna ze met haar hand richting haar broekzak gaat. 'Wat is er?' vraag ik geschrokken. 'Mijn ouders!' zegt ze terwijl ze razendsnel een bericht begint te typen. 'Ik had hen beloofd om te laten weten hoe onze auditie is gegaan! Ughh, hoe kan ik dat nu vergeten.' 'Rustig Lauren, het is geen ramp. Maar kun je ze dan misschien niet beter opbellen?' vraag ik. Ze kijkt me even aan en knikt. 'Goed idee.' zegt ze en ze verlaat de woonkamer, maar zet eerst de film op pauze. Ik besluit zelf dan ook maar iets te laten weten aan mijn broer, dus neem ik mijn oude gsm uit mijn handtas en stuur een bericht dat ik bij Evelyn blijf slapen vanavond. Over de auditie stuur ik niets, hij weet niet eens dat we geselecteerd waren, hij zou het waarschijnlijk toch niet goedkeuren.

Lauren ploft na een half uur weer naast me in de zetel. 'En?' vraag ik nieuwgierig. Ze zucht. 'Ze wilden elk klein detail weten, sorry dat het zo lang duurde.' zegt ze geirriteerd. 'Geen probleem hoor' zegt Jill waarna ze de film weer op zet. Maar me echt concentreren kon ik niet meer. Ik bijt op mijn lip en negeer de brok in mijn keel die elke keer ontstaat als één van mijn vriendinnen over hun ouders praatten.

I'm only getting older baby
And I’ve been thinking about you lately
Does it ever drive you crazy
Just how fast the night changes

Ik schrik op van het geluid dat van het salontafeltje lijkt te komen. Evelyn's iPhone licht op en ik kijk geschokt naar mijn vriendinnen, die net als ik met grote ogen naar de iPhone kijken. 'Ik durf niet.' zegt Evelyn zenuwachtig. 'Doe nou! Straks missen we hem!' zegt Jill, en ze neemt de iPhone waarna ze hem in Evelyn haar handen stopt. Ze kijkt even twijfelend, maar drukt uiteindelijk toch op het groene knopje.

'H-hallo?'

Wauw, lang hoofdstuk!
Stemmen of reacties zijn altijd welkom!
Wat vinden jullie er tot nu toe van? &van de ringtone van Evelyn? haha
Abo's en reacties zijn altijd welkom! -xx