Luke × 010

Ik trok even mijn wenkbrauwen op bij Ashton's excuus over wat er vanmiddag gebeurd was. Meende hij deze? Ik had eigenlijk wel iets meer verwacht. Je dag niet hebben, dat was wel de slechtste smoes die je kon bedenken op dit moment en ik wist dan ook dat er - Ashton kennende - echt wel meer aan de hand moest zijn, maar besloot deze keer maar niet door te vragen en zijn excuses gewoon te aanvaarden. "Het is al goed, Ash. Het spijt mij ook, ik had het misschien niet allemaal zo ineens en onverwachts moeten regelen."
Ik glimlachte even naar de jongen en stond toen op. "Kom je? De pizza's zullen er zo wel zijn en Michael en Calum kennende eten die ze zo allemaal op als we er niet op tijd bij zijn."
Ik liep voor hem uit naar beneden en plofte naast Calum neer op de bank. Het duurde niet lang voor Ashton achter mij aankwam en ook hij zocht zijn plekje van net weer terug, naast Michael. Ze keken elkaar veelbetekenend aan en wierpen daarna nieuwsgierige blikken richting Ashton en mij.
"Wat is er? Zijn wij zo interessant?" grinnikte ik zacht. Michael schudde langzaam zijn hoofd en keek naar Ashton. "Heb... Heb je het verteld?" zei hij zacht, maar helaas voor hem, niet zacht genoeg. Ik keek verward naar de drie jongens. "Wat verteld? Ash, wat is er dat ik moet weten?" vroeg ik de jongen op de hoek, die mij met een geschrokken gezicht aanstaarde.
Ashton keek Michael boos aan, om zich daarna weer tot mij te richten. "Niks Luke, er is niets. Echt niet."
Ik beet op mijn lip. Waarom wilde hij het mij nu niet vertellen en wisten Mikey en Cal het wel? Was hij zo bang voor mijn reactie, of had het iets met mij te maken soms? Ik zuchtte diep, die jongen viel soms echt niet te volgen.

Ruim een half uur later lagen de open pizza dozen verspreid op tafel. Per doos zaten er inmiddels nog maar hooguit één a twee stukken in, maar wat wilde je ook met types als wij?
Michael, die net weer een hap doorslikte, sprong ineens op. "Truth or dare! Dat hebben we echt lang niet gedaan en moeten we echt weer eens doen, vinden jullie ook niet? En wie de vraag niet beantwoordt of de opdracht niet goed uitvoert, moet een heel glas bier in één teug leegdrinken," zei hij grijnzend.
Ik lachte en stemde in. Calum deed hetzelfde, maar bij Ashton zag ik lichte twijfel. Toch knikte hij uiteindelijk ook maar en Michael vertrok naar de keuken, om weer terug te komen met vier bierglazen. Hierna verdween hij nog een keer diezelfde kant op en nam een aantal flesjes bier en een opener mee.
"Ik begin!" riep hij enthousiast en plofte weer op de bank neer. "Cal, truth or dare?"
Calum gromde, balend dat hij de eerste was, en besloot daarna voor truth te gaan. Michael dacht een paar seconden na en begon toen opnieuw te grijnzen. "Noem de grootste blunder die je ooit hebt meegemaakt in bed."
Calum werd direct rood en reikt al naar het dichtstbijzijnde bierflesje, maar Michael begon direct te joelen dat hij niet zo flauw moest doen. Michael en Calum waren op dit moment eigenlijk de enige die echt met het spel bezig waren. Ashton en ik zaten er maar een beetje bij.
Uiteindelijk ging Calum toch voor het bier, wat ik eigenlijk wel jammer vond. Ik was nu best nieuwsgierig aangezien het toch best erg moest zijn, anders zou hij er niet zo'n moeite mee hebben het te vertellen.

"Luke!" schalde de lachende stem van Calum door de kamer. "Truth or dare?"
We waren inmiddels al een tijdje bezig met het spel en er was niemand die echt nog nuchter was. Ik, Michael en Calum hadden, mede door de alcohol, de grootste lol. Ashton hield zich nog altijd een beetje afzijdig en aan hem was daarom ook nog niet heel vaak iets gevraagd. Hij had volgens mij nog maar één glas bier leeg hoeven drinken en verder twee vragen beantwoord, die nog niet eens zo heel erg gênant waren.
"Dare," zei ik grijnzend. Beide jongens begonnen meteen weer te joelen. Dit was de eerste keer dat ik dare koos, terwijl zij daar eigenlijk al de hele avond op aan zaten te dringen. Eerst had ik geen zin in een opdracht, helemaal niet als die van één van hun kwam, maar nu was ik zo dronken dat het me niet meer zoveel kon schelen.
"Geef één van ons een kus," zei Calum toen. Een redelijk gewaagde opdracht, want ik kon natuurlijk ook hem kiezen. Maar dat deed ik niet.
Ik liep naar Ashton toe en trok hem zachtjes overeind aan zijn arm. Langzaam bracht ik mijn gezicht steeds dichterbij, tot ik zijn zachte lippen tegen die van mij voelde. En damn, wat voelde dit goed. Ik legde mijn hand zacht op zijn wang en trok hem dichter tegen mij aan. Een kriebelend gevoel ontstond in mijn onderbuik toen hij mij terug kuste. Één ding was zeker en dat was dat Ashton absoluut niet slecht zoende.
Het liefst had ik de hele avond nog zo gestaan, tot Calum ons onderbrak. "Gaan jullie lekker? Een simpele zoen op de wang was ook goed geweest hoor," grinnikte hij.
Het enige wat ik deed was mijn schouders ophalen en weer op de bank neerploffen.