Dag 24: 21-07-2014

‘Goedemorgen, president.’
‘Dag, Myrna.’
‘Er is een bericht binnen gekomen van de president van Europa. Hij zegt dat hij vrede wil sluiten.’
Een man lachte zo luid dat zijn snor ervan trilde en boog zich naar de tablet toe die zijn secretaresse vasthield. ‘Werkelijk? We zijn amper veertien jaar in oorlog en ze hebben er al geen zin meer in?’ Hij lachte opnieuw. ‘Het moet niet gekker worden. We hebben het al zo lang voor ons uitgeschoven, maar nu probeert hij het conflict alsnog te ontduiken?’
‘Ik denk het, meneer,’ zei Myrna schouderophalend.
‘Nee, nee. Dat gebeurd dus niet,’ zei de oude man streng. ‘Ik doe het niet. Dat Obama erin is geslaagd de vrede te bewaren, wil niet zeggen wij per se zíjn voorbeeld moeten volgen! De geschiedenis heeft ons niets geleerd, Myrna. Niets. Alleen dat dit land al veel eerder de macht had moeten grijpen. Vóórdat Rusland ermee aan de haal ging.’
Myrna knikte alleen maar.
‘We hebben veel te lang vriendjes willen blijven met dat achterlijke Europa, terwijl Rusland zijn gang ging!’
Zijn secretaresse draaide zich om, want de man had werkelijk niets anders te doen dan tegen haar foeteren over de situatie in zijn land. Ze liep weg om koffie te zetten voor haarzelf en haar meerderen en vond dat ze flink werd ondergewaardeerd. Ze was secretaresse, niet zijn bediende!
Toen ze terugkwam, was de president van Noord-Amerika druk aan het telefoneren met een of andere belangrijke minister in het buitenland. Uiteraard ging het gesprek in het Engels, waardoor ze ieder woord kon verstaan. De Chinezen hadden de wereld dan wel overspoeld met hun taal, de Amerikaanse overheid weigerde dat te accepteren, al sprak Myrna zelf prima Chinees.
‘Nee, ik doe het niet,’ zei de president standvastig. ‘Ik ben al in oorlog met Europa, hebt u enig idee hoe dat er aan toe gaat? Nee. Het is niet te doen. Ik kom niet. ‘
Myrna besloot maar niets te zeggen. Het leek haar beter als hij wel zou afreizen naar Brazillië, om daar een rampgebied te bezoeken. Het zou de mensen erg opbeuren, omdat er immers veel Amerikanen bij betrokken waren, maar de president deed weer alsof hij het te druk had.
Te druk met president zijn en niets te merken van de verliezen die zijn volk leed. Er waren al zo veel mensen uitgezonden naar Europa en die nooit meer terugkeerden, dat Myrna er misselijk van werd. Zelfs haar eigen broers waren weggestuurd, al had ze de president nog zo gesmeekt. Ze had zelfs het bed met hem gedeeld om het gedaan te krijgen, maar hij luisterde niet.
Als hij eens wist waar ze al enige maanden op broedde, zou hij wel anders gehandeld hebben…