De Zuidelijke Waterstam - 43

“Nou, euh, dank u.” De man wist duidelijk nog niet goed wat hij van de situatie moest denken, maar ik had geen tijd dat aan iedere individuele gevangene uit te leggen.

Na hem kwam een man binnen die mij en de commandant onmiddellijk vuile blikken begon toe te werpen. Ik zuchtte.
“Naam?”
“Jirou”, zei hij op uitdagende toon.
“Commandant, de beschuldiging graag”, zei ik met een zucht. Deze man was niet de eerste die binnenkwam zonder een greintje respect te tonen. Het was niet leuk, maar hen erop afstraffen deed ik niet.
De commandant reageerde niet onmiddellijk en ik keek vragend opzij. Tot mijn verbazing staarde Sicho onwezenlijk naar de gevangene, terwijl de commandant tussen zijn dossiers zocht. Yue stootte me zachtjes aan. Ik keek vragend op. Ze boog zich naar me toe.
“Als ik me niet vergis is dit Sicho’s jongste zoon”, fluisterde ze. Ik keek haar geschrokken aan, dit zou dus weleens een lastigere zaak kunnen worden.
“Zeg, wat voor slakken zijn jullie eigenlijk?”, riep de man.
“Ik zou het waarderen als u ons met wat meer respect toesprak”, zei ik, uiterlijk kalm. “Wij zijn hier voor een eerlijk proces en om uw stam te helpen.”
“Eerlijk? Maak dat de kat wijs!”
“Jirou, alsjeblieft…”, hoorde ik Sicho naast me mompelen, maar de man voor ons leek dat niet te horen.
“Een toneeltje misschien, dat wil ik nog geloven. Maar de Vuurnatie is nooit eerlijk!”
“U vergist zich”, zei ik rustig. “Ik heb vanochtend al meerdere van uw stamgenoten vrij gelaten.”
“Aha, gevonden!”, riep de commandant op dat moment. Hij begon gewichtig voor te lezen.
“De heer Jirou, zoon van stamoudste Sicho en broer van overleden stamhoofd Katsu wordt ervan beschuldigd meermaals brutaliteiten te hebben gepleegd ten aanzien van de vuurnatiesoldaten die de stam wilden helpen opnieuw op te bouwen.” Ik kon niet voorkomen dat mijn wenkbrauwen ongelovig omhoog gingen.
“Leugens!”, schreeuwde Jirou kwaad.
“Wat voor brutaliteiten, commandant?”, vroeg ik ijzig.
“Even kijken, waar was ik gebleven. Oh ja. Deze brutaliteiten bestonden onder meer uit scheldpartijen en bevelen negeren of ontzettend veel tijd te rekken vooraleer deze uit te voeren.”
“Juist ja.” Ik zuchtte. “Jirou, wat heeft u hierop te zeggen?”