De Zuidelijke Waterstam - 41

“Kom mee, meneer”, zei de soldaat van Ylein. “We brengen u naar een ruimte waar u even kan bekomen.” De man liep mee met de soldaten en niet veel later brachten die de volgende binnen.

Tegen de middag hadden we zo zeker dertig gevangenen verhoord, die allemaal voor banale dingen opgesloten waren. Watersturingstrainingen, onbeleefdheden, de stam een paar meter te ver uit gaan en nog meer van die onzin.
“Genoeg voor nu, ik heb zin in een middagpauze”, merkte ik op, toen we de laatste man hadden laten wegbrengen.
“Met dit tempo raken we vandaag misschien klaar”, zei Sicho opgetogen. “Ik denk dat we al meer dan de helft van de gevangenen hebben gezien.” Ik glimlachte.
“Wat denkt u, commandant?”
“Dat u voor de rest van die criminelen niet zo genadig zult zijn”, gromde hij. “En het zijn er meer dan u denkt.”

Na de middag waren de makkelijke gevallen inderdaad snel voorbij. De vierde die binnenkwam was een erg struise man, waarbij ik meteen op de ene of andere manier het gevoel had dat er iets niet klopte.
“Naam?”, vroeg ik kalm.
“Hayato”, zei hij, terwijl hij me tegelijk kwaad en bang aankeek.
“Euh, prinses?”, vroeg Sicho aarzelend. Ik keek hem vragend aan. Tot nu toe had hij zich aan de strikte volgorde gehouden en eerst de commandant laten spreken. “Deze man is niet van mijn stam.” Ik keek hem stomverbaasd aan en keek dan naar de man.
“Waar komt u vandaan?”
“Ik woon in het Aarderijk.”
“Commandant, mag ik vragen waarom u een man in het Aarderijk hier in de gevangenis heeft gezet?”
“Hij heeft zonder toestemming de stam betreden, als een dief, midden in de nacht.”
“Hayato, mag ik vragen waarom u dat gedaan heeft?”
“Ik ben helemaal geen dief!”, protesteerde hij. “Ik wou gewoon vrienden van me opzoeken! De tocht naar hier duurt normaal een dag maar ik had problemen onderweg en…”
“Ik begrijp het.”
“Het was een misdrijf”, zei de commandant. “En ik kon nog begrip opbrengen voor zijn verklaring, prinses, zijn boot was inderdaad beschadigd! Dus ik heb hem voorgesteld om gewoon een boete te betalen en belastingen voor de tijd dat hij hier was, terwijl hij zijn boot kon herstellen en…”