1.
“Heb je alles bij je?” vraagt Eva als ze de tas van Julie overneemt om hem in de auto te zetten.
“Ja, volgens mij wel,” antwoordt Julie en controleert nog eens haar handtas. “Concertkaartjes, check. Fotocamera, check en hotelreservering, check.”
Eva en Julie stappen de auto in en rijden door naar hun vriendin Jenny. Zij komt met een veel grotere tas naar buiten.
Eva lacht. “We gaan maar een weekend weg, hoor Jen.”
“Dat weet ik, maar ik kan nooit genoeg meenemen.”
Jenny stapt in de auto en begroet Julie. Even later zijn ze onderweg naar Utrecht. Vanavond gaat het dan eindelijk gebeuren. De rockband Blue Shadow is voor het eerst in Nederland en geeft vanavond een concert in Utrecht. Toen bekend werd dat ze zouden gaan optreden in Nederland, heeft Julie hen gelijk op de hoogte gebracht. Nog geen vijf minuten na de start van de kaartverkoop, hadden zij hun drie kaartjes binnen. Aangezien het concert op vrijdagavond is, hebben ze ook maar besloten at ze gelijk er een weekend weg van konden maken. Dus hebben ze een hotel in de stad geboekt en maken ze een meidenweekend ervan.
Naarmate ze Utrecht naderen vraagt Eva aan Julie of ze de navigatie aan wil zetten. Van naast Eva komt een hoop gescheld. “Lukt het niet helemaal?” grinnikt Eva als ze naar een verhitte Julie kijkt.
“Kom maar. Dan doe ik het even,” biedt Jenny aan en neemt de navigator van Julie over. Binnen enkele seconden begint het apparaat te praten en geeft Jenny hem terug naar Julie, die hem terug in zijn houder plaatst.
De navigator stuurt Eva met haar auto allerlei kleine straatjes in. Ze heeft geen flauw idee waar ze nu is en vertrouwt erop dat de navigator haar de goede weg wijst. “Kijk, daar is het,” roept Julie ineens en wijst naar de overkant. Op het allerlaatste moment kan Eva nog afslaan naar links en rijdt het parkeerterrein op. Het is druk op het parkeerterrein en overal loopt het hotelpersoneel als bezetenen heen en weer.
Bij de incheckbalie is het nog veel drukker dan dat het op de parkeerplaats was. Als ze dan eindelijk aan de beurt zijn, spreekt een jonge man hen aan vanachter de balie. “Goedemiddag, welkom in Hotel Rose. Waarmee kan ik u van dienst zijn?”
Julie regelt de hotelkamer terwijl Eva en Jenny rondkijken in de lobby. Het is er niet groot, maar het heeft een heel hoog plafond. De inrichting is klassiek, maar niet oubollig. Het ziet er mooi uit.
Dan komt Julie aangelopen en zwaait met de kamersleutel. “Het is geregeld. Kamer 107.”
Eenmaal in kamer kijken ze hun ogen uit. De kamer is groot, veel groter dan dat ze gedacht hadden.
“De sfeer van de kamers is modern en is van alle gemakken voorzien. Op de vloer ligt verwarmd travertin natuursteen. In het aparte slaapgedeelte van de kamers staat een drie luxe eenpersoons boxsprings en de badkamer heeft een ruime inloopdouche met rainshower,” leest Eva voor vanuit de hotelbrochure. “Nou, daar hebben ze absoluut niet over overdreven.”
Julie ploft neer op één van de bedden. “Oh, heerlijk zacht,” roept ze en rolt zich op.
De rest van de middag genieten ze van hun hotelkamer en gaan in het centrum op zoek naar een restaurantje. Uiteindelijk besluiten ze om bij een Italiaan pasta te gaan eten.
Tegen zevenen haasten ze zich terug naar het hotel om zich op te frissen. Het concert begint over anderhalf uur en ze willen wel een mooi plekje vooraan hebben.
Wanneer Eva de douche uitgelopen komt, lijkt het alsof er een bom ontploft is in de slaapkamer. Overal liggen kledingstukken en de tas van Jenny is bijna leeg. “Jen, wat kon je niet vinden wat je zocht,” grapt Eva tegen Jenny, die voor de spiegel haar haren aan het stylen is.
“Nee, ik had deze blouse helemaal onderop in mijn tas gedaan.”
Eva begint zich aan te kleden. Ze besluit haar kakigroene spijkerbroek aan te trekken met een witte top en spijkerjasje. Ter afronding trekt ze haar zwarte pumps eronder.
Wanneer ze alle drie klaar zijn, gaan ze op weg naar het concertgebouw. Er is een hele stroom op weg om Blue Shadow live te zien optreden. Gelukkig zijn ze snel aan de beurt bij de kaartencontrole en kunnen ze doorlopen naar de zaal.
“Daar aan de linkerkant is nog plek vlakbij het podium,” roept Jenny over het geschreeuw van alle jongens en meiden heen.
Snel haasten ze zich naar de plek toe en zijn niet meer van plan om deze plek af te staan aan iemand anders. Dan gaat het licht uit en start de gitarist Tom mee spelen. Alle drie zijn ze enthousiast; het concert gaat beginnen.
Er zijn nog geen reacties.