5. Plannen

"Maar we moeten dat kasteel toch binnen?"
"Hmm... we kunnen het er op wagen"
"Ho-ho-wacht! Ik wil geen erwtensoep zijn voor heksen, dus als jij een beter plan hebt is nu het moment! Niet eerst mij gaan lopen bang maken en dan nergens mee komen! Ik wil wel hier levend vanaf komen"
"Goedgoed, ik bedoelde met er op wagen, dat meestal het gras betoverd is. Stenen zijn vaak ongevoelig voor dit type toverspreuken omdat het geen levend materiaal is. Daarbij is het een niveau-spreuk. Je moet met de voet de hoogte van de betovering hebben gepasseerd, vandaar dat het geen invloed heeft als je er over heen springt. Al eens geprobeerd trouwens? Goed, als je de afstand houdt van de muur die de heksenkring aan geeft en dan met een touw en haak, als je die hebt"
"Dan?", Hades idee van een plan was iets wat in een zin samen te vatten was. Zoals van links aanvallen met een zwaard die je op de neus richt van het monster. Ze hield niet van te lange ideeën.
"Laat ook maar ik vind wel wat." Even verderop begon Clarissa al te zoeken naar een stok die als haak kon functioneren. Het ging een beetje lastig, gezien er amper bomen waren, maar ze moest toch wat, Eerlijk gezegd had ze niet het idee dat Hade daadwerkelijk een haak bij haar had, anders had ze die nu wel gegeven.
"Wat als je die haak hebt? Wat ben je dan van plan te gaan doen. Als jouw dunne armpjes het al tot boven redden, zijn ze helemaal verzuurd wanneer je moet vechten!"
"Tja, ik weet niet", zei Clarissa met een zucht.
"Wat?"
"Of het wel zo handig is als jij mee gaat. Je past eigenlijk niet echt in mijn plan zie ik nu"
Het leek er op dat Hade niet eens bereid was bevelen op te volgen. Als het plan een kans van slagen had, zou Hade het met haar lompe gedrag verpesten.
"Jij redt het niet eens tot boven zonder mij!", riep Hade en ze rende weg. Clarissa keek haar na. Ze snapte niet wat Hade van plan was. Alleen kon Hade niet vooruit komen, ze kon alleen vluchten.
Het duurde niet lang voordat Hade terug kwam met een touw. Aan het ene einde van het touw zat een kruis van twee kromme zwaarden. Clarissa's hart lichtte op; ze hadden hun haak! Misschien had ze Hade onderschat. Hade was slimmer dan zij leek.
"Aan de kant zwakkeling, we doen het op mijn manier!", riep Hade terwijl zij gevaarlijk met het touw slingerde. Met een grote worp belandde de haak precies tussen de kantelen in. Hade trok een paar keer aan het touw.
"Ik ga eerst, kom als ik boven ben", beval Hade. Nog een laatste keer trok zij. Toen sprong zij. Met haar benen naar voren spurtte zij op de muur af. Hade's voeten vonden meteen grip. Alsof zij nooit wat anders deed raasde zij omhoog. Voordat Clarissa een woord kon zeggen was Hade al boven. Nu Hade boven was spiekte ze nog even tussen de kantelen door. Toen het zeker was dat er niets of niemand aan kwam, klom zij tussen de kantelen door. Eenmaal boven pakte zij de haak vast. Eventjes was Clarissa bang dat zij daar beneden zou moeten wachten, maar toen voelde zij het touw tegen haar arm aan slaan. Clarissa pakte het uiteinde vast. Hade haakte vlug het andere einde terug.