Kaat || Deel 1

Die vroege ochtend op 26 juli, ergens in een stadscentrum, verzamelde een scoutsleider zijn leden en vertelde hen waar ze naar toe gingen. “Vandaag gaan we geen kampen bouwen zoals gepland, maar een museum bezoeken. Het schijnt dat Gericault er tentoonstelt, dus gaan we er naartoe. Trek goed jullie ogen open!” Hij was zelf heel kunstzinnig en dacht dat het zijn jonge gidsen zou interesseren.
Kaat keek enthousiast en knikte. Ze porde haar vriendin Zoë “Leuk toch?” vroeg ze, maar haar vriendin reageerde niet. Zoë was onlangs naar de scouts gekomen om al haar energie kwijt te spelen, aangezien ze ADHD had. Ze werd al gauw vriendjes met Kaat en Vincent. Omdat ze allebei op haar school zaten, was dat extra leuk!

De groep kwam aan in het museum, en nadat ze hun ticket kregen, liepen ze allemaal een andere kant op. “Verzameling aan de receptie om 10u!” had de leider nog geschreeuwd, maar niemand luisterde. Kaat en Zoë liepen in een lege vleugel van het museum. Kaat vertelde haar vriendin over het verhaal die de ronde ging over het museum waar ze zich nu in bevonden. “Ik heb in de krant gelezen dat het museum heel oud is en volgens de volkskrant zou het staan op de grond waar er ooit een slachthuis was. Volgens de geruchten werd er in dat slachthuis niet alleen dieren geslacht…” ze rilde.
Zoë reageerde niet, wat heel ongewoon was. Ze stopten beide bij een tekening van Gericault. Een dissectie. Plots ging het licht flikkeren, en de kader van de tekening waar ze voor stonden, ging scheef hangen. Kaat deinsde meteen achteruit “Zie je?” fluisterde ze angstig “Het spookt hier”

Zoë draaide zich om naar haar vriendin en zei ongelovig “Nonsens”

Toen viel het licht uit, alles werd donker.
Door de gangen kon je een ijselijke gil horen weergalmen.